Twins : Mijn verhaal - Inleiding bevallingsverhaal

Een beetje vlugger dat we allemaal verwachten, mijn bevallingsverhaal.. Omdat het best wel een lang verhaal is, zal ik het in delen schrijven, we beginnen natuurlijk met de inleiding en dan dag per dag..

Het word een hele boterham, dus ik stel voor dat je vlug nog even een drankje haalt, iets om te knabbelen en je comfortabel neer zet ;-)

Ik had al lichte weeën en nam weeënremmers om die wat tegen te houden en de geboorte van onze meisjes nog een ruime tijd uit te stellen. In mijn vorige blog kan je lezen dat ik opgenomen moest worden ivm weeën van 9 augustus tot 11 augustus..
Wel de volgende morgen mocht ik alweer met spoed naar het ziekenhuis. Ze hadden me beter niet naar huis gestuurd. 's nachts kreeg ik pijn in mijn buik, ik kon niet anders dan uit bed komen en wandelde door de woonkamer, na een enkele minuten toch mijn vriend wakker gemaakt, mijn weeën kwamen regelmatig en waren pijnlijk. Het was toen 6 uur 's morgens, mijn broer was ook aanwezig bij ons, om mijn vriend wat te helpen in het huishouden.

(12 augustus ) Met haast hebben we enkele spullen in een koffer gegooid en zijn we vertrokken naar het ziekenhuis. Tijdens de rit, huilde ik van de pijn. De weeën waren hevig en ik was ontzettend bang. Mijn vriend reed rustig zoals ik hem gevraagd had, ik had geen zin om iets onderweg tegen te komen.

Eens in het ziekenhuis werd me opnieuw weeënremmers gegeven ( tractocile ) de tweede kuur werd opgestart, nu duimen dat het wat rustiger werd. Ook werd de monitor terug aan de buik geplaatst, alles was in orde met onze meisjes. De weeën werden wat minder.. wat rust voor mama.
We waren al bang dat ze vandaag gingen komen.

De volgende ochtend ( 13 augustus ) werd ik wakker en moest ik naar de gyn om een echo van de meisjes. In mijn bed liggend reden we door de gang. Ik voelde me enorm misselijk en liet dit de vroedvrouw weten, die gaf me iets om in over te geven. Het duurde niet lang of het was van dat.. Het bleef maar duren.. De echo heeft niet lang geduurd want ik voelde me zo slecht, maar de meisjes deden het nog steeds goed, Baby A was al ingedaald, ik had toen 2 cm opening. Maar geen reden tot paniek.

Terug in de kamer, mijn vriend was ondertussen aangekomen, kwamen ze om een nieuwe bloedtest. Eens ze de uitslag wisten kwam de gynaecoloog naar de kamer.
We zullen je 'waarschijnlijk' met de ambulance naar een ander ziekenhuis moeten brengen. Volgens de testen heb je 'wellicht' een zwangerschapsvergiftiging, maar het is nog niet zo ernstig. We zullen dit doen uit voorzorg, want als je kindjes geboren zouden worden, dan zijn wij hier niet voor uitgerust.

Na het gesprek ging ze naar buiten. Enkele keren kwamen ze binnen en de ene keer zeiden ze, je moet naar een ander ziekenhuis en dan weer niet.. Mijn vriend en ik werden gek, we wisten maar half wat gebeuren zou. Daar zaten we dan.. Een zwangerschapsvergiftiging?? Zeg dat het niet waar is.. Als dit zo zou zijn dan wil het zeggen dat onze meisjes binnenkort geboren zouden worden, vandaag, morgen,... wie weet. De angst die we toen hadden... Zo bleven we nog de hele dag wachten op verder nieuws,..

Met de ambulance naar het ander ziekenhuis. Wel, het is wel eens een ervaring. Vriend mee, en mama reed met de auto achter.. Ik was zenuwachtig, welke dokters/gyneacoloog krijg ik, zijn ze daar vriendelijk, hoe gaat het daar allemaal verlopen? De rit duurde een uur.. Om 19 uur kwamen we aan..