Twins : Week 23

Een dagje te vroeg, maar ik denk niet dat morgen zo'n speciale dag zal zijn dus schrijf ik alvast mijn blog over hoe week 23 is geweest.
Eigenlijk heb ik best weer een zware week achter de rug. Er is wel weer het 1 en ander gebeurd dat me bezig houd.
Lichamelijk gaat alles prima, ik merk wel dat het steeds zwaarder en zwaarder word. We zijn een dag geweest naar Geraardsbergen, daar was er stockverkoop van allerlei babyspulletjes. Mijn vriend zijn broer liet het ons weten en onmiddelijk sprongen we de auto in. Daar hebben we twee schommelstoeltjes aangeschaft, zachte baby handdoekjes, 2 draagdoeken, 2 babytassen ( 1 voor mama en 1 voor papa ) een babyfoon met camera. En pinguin speelgoed voor later in bad ( papa is gek op pinguins ) 
Nadien zijn we naar zijn broer geweest, m'n schoonzus was nog aan het werk. Het is ontzettend warm in het binnenland en dat maakte alles veel zwaarder. Ik liet al weten aan m'n vriend dat ik niet te laat wou blijven, want het is tenslotte toch nog een goed 2 uur rijden naar huis. Uiteindelijk zijn we pas om 1u 's nachts thuis geraakt. Door alle inspanningen, moest ik thuis weer boven het toilet hangen. Als ik me forceer komt het blijkbaar niet goed.

Ook hebben we naar een drukkerij geweest om te kijken naar geboortekaartjes. Enkele voorbeeldmappen mee gekregen, maar daar stond niets in waarvan we beiden een wow dat is het - gevoel hadden.. Dus we hebben besloten de kaartjes zelf te maken.

Ook zijn er nu enkele problemen in de familie.. Het is persoonlijk, dus veel zal ik niet over schrijven of bloot geven. Maar het knaagt toch aan me. Meer en meer begin in de indruk te krijgen dat onze familieband aan een zijden draadje hang en het vreet me echt op. We zijn met niet veel, waarom moet iedereen dan ruzie hebben, en dat door 1 persoon. Ik word het ook stilletjes aan beu dat mijn vriend en ik als het ware degene zijn die moeten springen, vliegen en altijd degene zijn die klaar staan. Maar de laatste tijd werd dit soms ook wel eens misbruikt ( misschien zonder die bedoeling ) maar het is wel zo dat mijn vriend en ik nooit geen tijd meer hebben voor elkaar, of nooit meer een rustige dag hebben. Zelf vragen wij nooit om iets,.. en als er dan ooit iets voorkomt dan zullen er jammergenoeg niet veel zijn die ons zullen helpen ( van aan mijn kant ) Dat maakt me echt triest. Maar vanaf nu komt er ook verandering, ik doe geen dingen meer voor de personen die achterbaks zijn, leugens vertellen en die er zelf niet voor je zijn als je het nodig hebt. Ik heb ook mijn man, mijn zoontjes, twee prinsesjes op komst en ik heb geen zin meer in dit gedoe. Wij moeten ook eens denken aan ons... 

Verder denk ik dat baby B opnieuw gedraait is en dus terug in stuit ligt. Ik heb het echt gevoelt en wat een vreemd en toch wel wat pijnlijke bedoeling zeg! Ik had het gevoel dat mijn buik van binnenuit ging scheuren. 
Ik vermoed ook dat ik enkele voorweeën gehad heb.. Ik moest echt de pijn weg blazen.. Pijn door mijn buik, rug naar staartbeentje toe. Het kwam op en ging weer. 
Voor de rest gaat alles prima met me, ik kijk uit naar de volgende echo. Best wel een beetje onzeker want ik voel de meiden sindsdien niet zo vaak meer. Maar goed volgens mij liggen ze beiden in stuit en nu voel ik bij mij navel alleen maar zachte plopjes.. Ik maak me niet direct druk, want het zal wel niets zijn.

Ik kijk echt uit naar de toekomst en de tijd kan niet vlug genoeg gaan, ik wil verhuizen, m'n poppetjes op de wereld brengen en mijn compleet liefdevol gezinnetje hebben!