Veranderingen

Salaam Aleikoem,

Hoi Dames,

Nog steeds zit ik in grote drukte, toch loop ik zover achter dat er gewoonweg een blog uit moest. Ik hield wel alle uitblinkers bij op een papiertje, maar die begint ook zo langzamerhand vol te raken.

Ikzelf ben nu 2 weken bezig met afvallen, en niet met lijnen. Ik eet veel, maar gezond, ik eet regelmatig en probeer veel meer te bewegen. Zo hoop ik toch langzamerhand mijn blubberbuikje die door de twee inwoners zijn aangericht, te verliezen. Er zitten er al 2 op, nog 6 kilo te gaan insha Allah. Dan zit ik op mijn ideale gewicht, net zoals toen ik 17 was. Ja inderdaad heeeeeeel langggggg geleden, toen mama nog jong en nieuw was.

Verder ben ik begonnen met een studie/cursus Arabisch op de Islamitische Universiteit. Dit om eindelijk, de voor mij chinese tekens in de Koran, een betekenis te geven en ik zo ook beter woorden kan uitspreken. Tevens zal ik me daardoor beter kunnen redden in het vaderland van mijn kinderen. Dit is op de zaterdag, 5 uurtjes. Opzich is dat nog wel te overzien, maar het huiswerk is pittig en kost me nog een schooldag extra. En wat alleen in de avond gedaan kan worden als er geen kinderen aan mijn rug of borst hangen. Ik heb het wel geprobeerd hoor overdag....maar zo ontpopte mama zich in een gefrustreerde, woeste beer omdat ik telkens heel geconcentreerd een letter aan het schrijven was en de schattige Marwa 10.000x op de arm slaat met ; 'Mama,mama,mama??? Grrrrrr

Verder ben ik ook met mijn EHBO cursus to the resque bezig om als gastouder te mogen blijven fungeren. Het theorie gedeelte zit erop, maandagavond de praktijktraining. Dan moet mijn huis nog even nagekeken worden door de GGD, een leuk kindje in de aanbieding zijn, en ga ik het werk weer oppakken.

Ik heb nog steeds fysiotherapie voor mijn rug en bekken. De vooruitgang is even gestaakt, waarom weten we niet, maar ik blijf een beetje in dezelfde toestand hangen. Lopen gaat goed, maar al het andere zorgt voor pijn. Zwanger moet ik in ieder geval niet op kort termijn worden. Maar aangezien er een ongelukje is gebeurd met het condoom zit ik hem aardig te knijpen. Nog een paar dagen en kan ik eindelijk testen. Ik moet er echt niet aan denken en twijfel nu ook of het condoom wel echt de veiligste methode was...pfff.

Ook ben ik met 3 andere meiden een dag aan het organiseren in Breda in de moskee met als thema liefde. Kortom een beetje verklaarbaar waarom ik geen tijd meer overhoud voor babybytes.

Laten we maar beginnen waarbij het 2 jaar geleden mee begonnen is, en dat is bij mijn grote Marrie. Haar haren zijn eindelijk lang genoeg geworden om er een elastiekje in te kunnen frummelen. En het meest wonderbaarlijke is, dat ze het ook nog eens toelaat. Dat had ik namelijk van ons temperamentvolle dametje niet verwacht.

Haar taal is in het Nederlands veranderd naar 2 a 3 woordzinnen, voorbeelden hiervan zijn 'Papa weg, oke doei, kom je mee, niet doen, ik ook, sokken uit, melkie drinken etc. Haar Marokkaans verbeterd ook en spreekt ze nu sneller dan het Nederlands tot papa's vreugde natuurlijk.

Twee weken geleden waren we hier allemaal enorm verkouden, zo ook de kids. Even mocht Marrie 2 nachtjes met haar ledikantmatrasje naast mama slapen. Zo had ik er een gerust gevoel van dat ik haar benauwdheid in de gaten kon houden en af en toe wat in haar haartjes kon wrijven. Zij voelde zich even speciaal, omdat niet haar kleine zusje bij papa en mama was maar alleen ZIJ!

Ook zijn ineens al haar 4 hoektanden doorgekomen. Althans er steken kleine krokodillentandjes uit die venijnig scherp zijn. En is deze dame zo lang dat ook alles achter gesloten deuren niet meer veilig is. Ze hangt aan elke deurklink om hem vervolgens met een grote zwaai open te maken.

Vriendinnen heeft ze ook al. Alhoewel ze nog veel te leren heeft om sociaal te zijn in een groep en niet alles om haar draait, heeft ze blijkbaar hun harten veroverd. Elk weekend komen de buurmeisjes marwa ophalen om hier achter in de gesloten, gemeenschappelijk tuin buiten te spelen. Vanuit mijn keuken kan ik dan alles mooi in de gaten houden.

Tja het wordt steeds makkelijker....schijnt! Want makkelijk vind ik haar nu even niet. Ze doet onwijs veel gevaarlijke dingen, haar stoeltje is haar grote vriend en neemt ze mee naar elke kamer om zo toch bij alle gevaarlijke dingen te kunnen. Ze is snel beledigd, ik hoef haar maar vriendelijk en rustig te waarschuwen en mevrouwtje stampt boos naar de hoek om daar huilend met haar armen over elkaar te staan brullen. Grrrr soms raakt mijn geduld dan op. Ik hou niet van brutale kinderen. Ik heb haar dat toch niet geleerd? Ik sta immmers nooit boos in de hoek te mopperen. Zou het normaal zijn voor haar leeftijd? Laten we het hopen...

Dan onze lieve kleine Issie. Want lief is ze zeker macha Allah. Soms zo lief dat mijn man en ik ons savonds schuldig voelen en ons afvragen of we haar wel genoeg aandacht geven. Daarom nu maar vaste tijden ingelast om echt even 1 op 1 met haar bezig te zijn. Dat is een half uurtje in de ochtend tijdens het ochtendgebed, een uurtje tijdens het middagdutje van Marwa en in de avond mag ze een half uurtje langer opblijven dan grote zus om zo lekker bij mama te mogen kroelen, kletsen en lachen.

Ze is n.l. nu al lekker aan het lachen met geluid. De spiegel vindt ze geweldig, en brabbalen en gorchelen doet ze ook al goed macha Allah. Gisteren heeft ze weer haar prikje gehad bij het CB, altijd sneu, maar gelukkig is ze telkens wel troostbaar. Haar gewicht en lengte waren weer prima. Dat verklaard ook waarom maat 68 nu precies goed zit en we in de zomer wel insha Allah op 74 zullen zitten. Ook heeft ze nu een kaal achterhoofd. Verschrikkelijk lelijk vind ik dat altijd. Marwa met haar kale hoofdje zag je er niets van, maar bij dit kindje met die grote haardos valt het natuurlijk hartstikke erg op.

Haar fysio voor haar voorkeurshouding is ook afgesloten. Ik ontdek niet echt meer een voorkeur voor een bepaalde kant, het kussen heb ik opgeruimd en het licht staat weer in het midden.

Nou ik ga er snel weer een eind aan maken en de kleine in een lekker badje stoppen zodat ik vanavond weer heerlijk in haar dikke zwitsalgeurende haardos kan kruipen.

Liefs

Salaam Aleikoem