We zitten weer in de cylcus

Salaam Aleikoem

Hoi Dames,

Zoals de titel zegt zittten we weer in de cyclus. Afgelopen week ben ik voor het eerst weer gaan menstrueren Alsof mijn lichaam een tijdsklik ingebouwd heeft macha Allah. Israa is namelijk 10 weken oud, 6 weken kraambloeding eraf, houden we 4 weken over. Precies 1 cyclus. Aan de ene kant vervelend om weer die witte dot watten of plastic strips te moeten gebruiken, aan de andere kant een weekje geen gebed waardoor ik in de ochtend wat langer door kan en mag slapen. En dat is geen luxe met 2 kleine kindjes.

Ook beginnen de lentekriebels weer te broeien. Nee maak je niet ongerust, ik maak er dit jaar geen triowandelwagen van. Ik ben blij voor iedereen die een kindje verwacht, maar dit jaar sla ik even over. Nee ik bedoel de lentekriebels, waardoor je ineens het balkon staat te schrobben, je ramen buiten als een gek staat te zemen als de twee kindjes samen liggen te dutten, wandelend de boodschap verrichten i.p.v. met een paraplu rennend naar de auto met regenhoezen op zak. Lentekriebels die je oneindig veel paaseitjes laten eten omdat ze in de aanbieding waren, waardoor je nog langer niet op je oude gewicht komt. Lentekriebels die je de kasten laat uitzoeken en lentekriebels die je weer laten surfen op internet of er ergens geen goedkope ticket naar Marokko te spotten valt.

Vorige week, echte nood aan de man. Marwa moest echt nieuwe kleren. Wat er gebeurd was weet ik niet, maar alles was te klein, te strak, met vlekken, of oncompleet. Het 'arme' kind moest echt in wat nieuws gestoken worden.

Papa bemoeit zich nooit met de kledingkeuze van mama, hij vindt alles wel best, maar met de kids wil hij toch zeker mee beslissen en is hij niet de makkelijkste. Ik heb al menige kledingstukken in het verleden moeten terugbrengen als ik enthousiast ze showde uit de plastic zak, maar papa me met een ontevreden gezicht aankeek. Proberend enthousiast te reageren omdat hij weet dat ik geiiriteerd raak als hij het weer niet leuk vindt, maar helaas mama kent papa te goed. Ik zie gelijk als hij het niet passend vindt.

Kortom er was meer 1 oplossing, met heel de optocht naar de stad toe. Iets waarvan ik nu zeker weet, dit voorlopig nooit meer! Jeetje wat een ramp, Israa die ineens alleen maar honger had en liep te brullen omdat mama veel ste druk tussen de kledingrekken liep te zoeken naar alle maten. Daar zat ik dan in de H&M in een pashok op mijn verschoningsmatje snel te voeden op de grond. Marwa die er alleen maar uit wilde, papa dit toelaat en vervolgens continu achter haar aan moet rennen zodat ze niet van een roltrap aflazert of hele stapels kleding die net op volgorde lag verspeid over de vloer van de winkel gooit. Passen is uit den boze dan gaat madame gewoon liggen op de grond.

En ja hoor daar kwamen na een uur de bekende woorden van mijn eigen moedertje. Niet gedacht deze ooit ook zelf te zeggen; 'Verwende nesten, je geeft ze van alles en nog halen ze het bloed onder je nagels vandaan'! Nouja ik moet gewoon goed onthouden dat samen winkelen er nog even niet inzit. Volgende keer maar kindjes bij oma brengen zodat papa en mama rustig kunnen kijken. Gelukkig zijn we toch geslaagd en hebben alle kleertjes voor de zomer in 98/104 gehaald. Qua schoonmaat zat ze nu op 22.5 (laten opmeten ook een heel drama).

Ook is onze lieve Marwa weer bij oma wezen logeren. Prachtig vond ze het weer. Lekker spelen met alle diertjes buiten, oma die een serviessetje voor haar had gekocht en waar ze lekker mee in de tuin zat te klungelen. Nee ik laat haar steeds meer met een gerust hard achter. Die mist me echt niet. We bellen natuurlijk wel een paar keer per dag, want dat kan deze dame al, maar verder reageerde ze niet bijzonder enthousiast toen papa mama en Atlaa (Israa) het erf op kwamen rijden. Wij missen haar wel heel erg, papa en mama praten dan ook heel de dag over haar. Wat ze kan, wat grappig aan haar is of doen haar zelfs na.

Marwatje is nu alleen een beetje ziekjes en heeft ze voor het eerst in haar leven overgegeven. Niet echt een mijlpaal om trots en blij om te zijn, maar vond het toch raar om haar bed helemaal te moeten verschonen en elk spijltje 1 voor 1 na te soppen met een emmerje water. Ook had ze wat verhoging, ik hoop dat ze snel weer de oude is.

Israa heeft wat huildagen achter de rug. Precies toen Marrie lekker uit logeren was en mama dacht wat meer tijd te hebben voor haarzelf, zoog deze dame alle tijd en energie op. Heel vermoeiend, ook meerdere malen geroepen respect te hebben voor moeders die een huilbaby hebben. Wat een ramp is dat zeg. Ookal legde ik haar af en toe gewoon in haar kamer, het geluid maakt je toch enorm opgefokt. Mij heeft ze in ieder geval aan het huilen gekregen van de hopeloosheid. Toch ook maar even langs de huisarts gegaan, misschien iets aan haar oortjes? Nee alhamdoellilah, alles was in orde. Misschien mistte ze haar grote zus? Nu is ze in ieder geval op wat overgeven na wel weer wat beter gezind.

De wieg staat ook alweer netjes in de schuur verpakt voor de volgende die zich ooit zal melden insha Allah. Dat ding stond vreselijk in de weg en ik maakte er geen gebruik meer van. Ten eerste omdat ik hem te krap vind worden en ten tweede omdat we na de nachtvoeding gewoon samen tegen elkaar aan in slaap vallen. En alle andere dutjes slaapt ze in haar eigen ledikant op haar kamer. Ook speelt ze al lekker een half uurtje onder de babygym. Ze rampt er al leuk tegenaan en kan zich lekker vermaken.

Liefs

Salaam Aleikoem