Een maandje opweg

Salaam Aleikoem

Hoi Dames,

Ongelooflijk alweer een maandje onderweg. Een maandje vormen we alweer een gezinnetje met zijn 4en macha Allah.Twee maanden terug zag ik nog tegen de bevalling op, dan een week wachten omdat madame zich te laat ging melden en dan daarna nog een maandje een ritme zien te vinden met onze nieuwe opstelling en dan zijn we alweer in het nu.....

Laten we brutaal zijn en eens beginnen bij mezelf. De week die ik heb gelogeerd bij mijn ouders waren een succes. Zowel geestelijk als lichamelijk. Eenmaal thuis gekomen kon ik alweer een stuk beter uit de voeten en voel ik me met de dag sterker en heb ik het gevoel het allemaal weer aan te kunnen. Ik run mijn huishouden weer volledig op eigen houtje. Natuurlijk helpt papa met de spitsuren zoals ontbijten, avondbadderen en op bed leggen en boodschappen doen, maar de rest is nu wel een patroon in te vinden. Verder heb ik nog steeds last van kraambloeding. Ik ben het nu behoorlijk beu om elke dag zo'n plakding in je slipje te hebben in een zwate mega-zeemanonderbroek. Ik verheug me weer op mijn leuke lingerie, heerlijk. Nouja nog even geduld. Ownee, dan hebben we nog die voedingsbh's pfff zucht. Een andere zorg is alleen anticonceptie. Zodra de kraambloeding achter de rug is, is dat zeker een punt om goed over na te denken. En dat doe ik nu eigenlijk al, maar ben er niet uit. Zou je hiervoor een afspraak voor kunnen maken bij de huisarts? Of moet je dat zelf maar uitzoeken? Ook ivm de borstvoeding zijn de mogelijkheden beperkt. Wat me het meest aanspreekt is de pil, degene die mag tijdens de borstvoeding. Maar toch vind ik het eng, zou mijn kindje er echt niets aan overhouden? Al die vieze hormonen in haar lichaampje? Maarja nu zwanger worden zou ik echt even niet aankunnen, even een paar jaartjes bijkomen.

Ook hebben we nu bijna 2 weken spruw. Heel vervelend. Omdat ik het bij Marwa ook heb gekregen 4 weken na de geboorte heb ik er wel wat ervaring mee. Alles uitkoken, wassen op 60 graden, tepels na elke voeding wassen en insmeren met anti-schimmelcreme en na elke voeding haar mondje inspuiten met nystatine. Toch lijken we er niet vanaf te komen. Vandaag in het CB wees de arts me erop dat het misschien in mijn melkkanaaltjes kan zitten omdat het helemaal tot aan mijn oksel pijn doet en die creme dus niet lijkt te helpen. Hiervoor moet ik een anti-schimmel tablet oraal innemen en zou het van binnenuit bestreden worden. Vanmiddag gelijk de huisarts gebeld, tabletten gekregen. Maar zijn ze bij de apotheek de bijsluiter vergeten. Sinds ik zwanger ben geweest en borstvoeding geef wil ik die echt eerst uitgebreid lezen, dus kan hem helaas vandaag nog niet innemen. Kan ik morgenochtend mooi nog even de lactatiekundige bellen en vragen hoe of wat nu.

Dan zijn we aangekomen bij onze Marwa. Liefkozend noemen we haar Marrie Karrie Sarrie Larrie (waarom? geen idee) Ze is inmiddels al wat gewend aan haar zusje. Die ze baty (baby) noemt en Atlaa (Israa). Zodra ze morgens wakker wordt rent ze letterlijk van de ene naar de andere kamer, roepend, op zoek naar haar zusje. Zo schattig. Als ze haar gevonden heeft, gaat ze trappelen van enthousiasme en wat hardhandig kussen, waarop ik soms mijn ogen dichtknijp. Pjuuu dat ging net goed. Israa vangt heel wat klappen en stoten op, maar waarschijnlijk is ze daar vanaf de buik al aan gewend. Want op wat ogen dichtknijpen na reageert ze er niet echt op.

Verder kan Marwa ineens een stuk beter praten. We zijn dus van de passieve naar de actieve woordenschat gegaan. Alleen in het Nederlands dan. In het Marokkaans verstaat ze nu ook bijna alles, alleen wil ze het nog niet echt spreken. Een grote teleurstelling voor de nationalistische Marokkaanse papa haha. Ik stel hem maar gerust, zolang ze je begrijpt papa gaat ze het ook heus ooit spreken. De woorden die ze tot nu toe regelmatig tettert zijn; klaar, opa , oma, mama, papa, op, auto, oepsie, kiekoe, die, kom, nee, ja, nou, ahhhh, dutje, daar. Er zullen ongetwijfeld nog wel meer zien, maar dit zijn de meest voorkomende waar ze zich aardig mee kan redden.

Ook wil ze mama graag nadoen met haar eigen poppenbaby. In badje doen, in bedje, troosten, in de kinderwagen neerleggen etc. Alleen als ze het ineens zat is wordt de baby nog wel eens hardhandig in de hoek gesmeten. Tja dat komt ook wel goed. Thee drinken en maken met haar plastic serviesgoedje is ook een hobby. Vluchtig komt ze dan de woonkamer binnen, pakt mijn hand en zegt kom. Vervolgens moet ik aan haar Ikeatafeltje zitten en haar thee opdrinken. Zoo schattig, het enige nadeel; je mag noooooit weg! Dan is ze erg verdrietig.

Ook hadden we deze week voor het eerst een 'groot' ongelukje met onze prinses. Papa had bij kringloop een leuk driewielertje met duwstang gekocht. Helemaal blij gingen ze samen op pad. Het werd alleen wat te koud voor haar op het fietstje omdat ze stil zat dus liet papa haar lopen. Maar omdat ze ging rennen en over een stoeptegel viel, viel mijn kleine meid op haar gezichtje en kwam er een grote tand door haar lip. Een jasje vol bloed en met een enorm geloei kwam ze binnen. Mama schrok heel erg, maar gelukkig was het niets bijzonders. Na een paar dagen met een zoeloelip te hebben gelopen zag je er niets meer van.

Dan zijn we bij de laatste van het stel gekomen. Onze kleine Israa. Ook wel liefkozend Issie pissie genoemd. Ook zij heeft spruw en heeft daar al wat avondjes om liggen gillen. De draakzak is dan ook mijn grote vriend. Niet dat ik haar soms niet laat huilen hoor. Daar ben ik met een tweede eerlijk gezegd wel wat makkelijker in. Er is nu immers ook een ander kind die aandacht nodig heeft. Maar ookal lukt het me om het te negeren toch fokt het geluid me vaak op en loop ik haastend door het huis. Die draakzak zorgt dan even voor stilte in huis en dat ik zelf weer stapvoets verder kan i.p.v. galopperend.

Vandaag moesten we naar het CB voor het eerst. Eigenlijk wil ik alleen nog gaan voor de inentingen, maar nu vond ik het voor de eerste keer wel leuk en fijn om te checken of ze goed is gegroeid sinds de bevalling. Gelukkig was dat het geval en hoef ik me nergens zorgen om te maken alhamdoellilah. Ze is weer een lekker dikkertje net zoals haar zus toendertijd macha Allah. Wel heeft ze een beetje een voorkeurshouding naar rechts. Ik weet wel hoe het komt, ik ben zelf namelijk rechtshandig. Daardoor leg ik haar zo in bedje, zo op het aankleedkussen, zo in bad etc. Even op letten dus voordat er echt 1 plat kantje gaat ontstaan.

Israa begint nu ook te lachen naar je, te volgen, te luisteren naar je stem en zelfs soms even een kort geluidje te produceren. Ik moet zeggen dat al deze zaken ook erg stimulerend werken voor onze band. Bij mij duurt het altijd even om echt veel liefde te voelen voor mijn kindje. Vanaf de geboorte heb ik gelijk de zorgelijke gevoelens en zal ik alles voor het kind doen, maar toch voel ik een afstand omdat ik haar nog helemaal niet kende. Nu ik actie-reactie zie verdwijnt dat onmiddelijk en kan ik savonds als Marwa op bed ligt lekker genieten van haar op de bank. Even samen kroelen, even haar rustig in badje doen, even masseren even met mijn neus in haar haarbos snuffelen wat ruikt naar Goedemorgen Bonjour van Zwitsal mmmmmmmmmmmmm

Nou een lange blog geworden, maar ik liep ook zo achter. Steeds heb ik geen tijd om te typen. Ik denk niet dat veel mensen het tot hier gehaald hebben met lezen, maar in ieder geval bedankt voor het lezen.

Liefs

Salaam Aleikoem