Bevallingsverhaal Ivann

Op 8 juli om 14:00 mag ik het ziekenhuis bellen om te vragen of er plek is voor inleiding.
Ja hoor mevrouw u staat op de lijst dus u wprd om half 4 verwacht.

Nog de laatste spulletjes inpakken en de jongens weg brengen naar mijn ouders en op naar het ziekenhuis.
Protocol is dat ze gingen checken of ik ontsluiting had en evt ballon plaatsen,mocht ontsluiting 3 cm zijn was het morgenvroeg terug komen om.vliezen te breken.
Ik bleek 2 a 3 cm te hebben en kreeg dus toch de ballon,een hele andere ervaring als bij mijn vorige bevallingen.
Om 22:00 bleek de ballon eruit te zijn gevallen.
Ik had genoeg ontsluiting, ik kreeg advies lekker te gaan slapen en mijn vliezen zouden de volgende ochtend doorgeprikt worden en een antibiotica infuus zou ik krijgen.

De volgende ochtend kwam het vrouwtje met het infuus karretje aangereden.
Helaas prikte ze me mis, auw dat deed echt pijn.
Vervolgends andere plek, ook erg pijnlijk en echt een hele vervelende plek.
Mijn eerste shot antibiotica werd toegediend en ik kreeg nog een lekker ontbijtje.

En toen kreeg ik de weeen opwekkers, ik kreeg daar echt kwakkelweeen van, en hij werd flink hoog gezet.

Ik kreeg enorme rug weeen,wat een pijn, wat was dit hels .
En enorme pijn aan mijn stuitje (ooit gebroken geweest) maar oh wat een pijn. Ik kon de weeën echt niet opvangen, wat heb ik gehuild.
Ik kon niet eens meer praten, mijn zus die ook.bij de bevalling was heeft steeds washandje gekoeld.
Ik.gooide op een gegeven moment t washandje zonder wat te zeggen, zo een pijn had ik.
Ik stond inmiddels naast het bed mijn partner gaf druk tegen mijn rug en stuitje bij iedere wee die ik had.
Ik ging bij iedere wee door mijn benen ,het was alsof iemand me met een zweep sloeg.
Wat een pijn.
En net het moment dat ik zei ik kan niet meer ik wil pijnstilling zei de verpleegster ja ik ga de gynaecoloog bellen.
Ik voelde druk, persweeen!!
Ik moest snel het bed op. Maar raakte vast in alle draden,ik zat klem.
O jee zei de verpleegster.
Ik trok alle draden over me heen,want die baby moest eruit.
Ik lag eindelijk goed, ik mocht zachtjes mee persen , daar kwam de gynaecoloog aan.
Ik had 10 cm en mocht persen!!
Na een paar keer persen zei ze bij de volgende wee word hij geboren.
Ik keek mijn partner aan en die knikte
En daar kwam hij.
Onze Ivann Martinus Peter
4166 gram en 51 cm.
Wat was dat een geweldig emotioneel moment, ik wist meteen weer na 6 jaar hoe het voelde, wat bijzonder.
Ze vroeg of ik de navelstreng wilde voelen kloppen en dat heb ik gedaan, wow bijzonder!
Gelukkig geen hechtingen of uitgescheurd!

We wilden goed en wel de champagne fles open trekken tot Ivann zn suikerwaardes daalde naar 0.9 en wij met spoed naar de couveuse afdeling moesten.
Paniek,in de tent..
3x infuus geprikt,lukte niet.
Collega werd gehaald, een ander prikte weer zn waarde en die was nu 2,2!!
Gelukkig geen infuua nodig. Kind was al bont en blauw geprikt .
En s avonds om 10 uur mocht hij bij mij op.de.kamer, en de volgende dag lekker naar huis.
Zijn grote broer was jarig dus het was dubbel feest.

En ik had me.verheugd.op een goede leuke kraamzorg,maar er was geen kraamzorg.
Ja 2x een halve dag gehad van een paar uur.
Die ook nog eens niks uitvoerde, ik stond s avonds de was te vouwen, de w te poetsen, vaatwasser uit te ruimen de wieg te verschonen en als.klap op de vuurpijl te stofzuigen.

Wat heb ik me.rot.gevoeld deze.2 dagen, was dit nou het.geluk??
Ik.stond op.t punt te gaan strijken dat ik mijn partner aankeek en zei weetje ik ben ook gek ook.
Ik.heb t laten staan.

Gelukkig.kwam.de.3e.dag een hele.lieve kraamzorg die tot het eind is gebleven en heel goed voor ons gezorgd heeft.
Toen kon ik genieten.
En dat doen we nog, ivann is een super lieve rustige baby.
En inmiddels 17 dagen oud, we zijn zelfs al een dagje uit geweest.
Ik geniet volop!!!