De feiten onder ogen zien

Hoi iedereen,

Ik wil graag even mijn verhaal van me afchrijven vandaar deze blog.

Vanaf mijn 15e zat ik aan de pil en langzamerhand werd mijn stopweek steeds pijnlijker en pijnlijker.
Het viel me vooral op dat ik crepeerde van pijn sochtends bij het wakker worden, als ik moest poepen.
Druk geven lukte niet en er kwamen dan weeen en steken dat ik soms bijna flauwviel.
Jong als ik was dacht ik natuurlijk dat dit gewoon hoorde bij menstrueren.
Totdat ik toch eens bij de huisarts vroeg of dit wel normaal was, vooral omdat ik heel erg merkte dat het een combinatie met stoelgang was en niemand van mijn vriendinnen had dit. dit was in 2013.
Doorverwezen naar de Gyn en zij ging via echo op zoek naar endometriose. Ook met een camera via de anus...
Niks gevonden. 
Opties waren:
1 een kijkoperatie, dan konden ze misschien meer zien
2 De pil tot een jaar gewoon doorslikken.
Nou raadde de gyn optie 2 aan als dit de klachten verminderde. Zo gezegd zo gedaan. Ik had ook niet zoveel zin in een kijkoperatie en ook toen dacht ik: ze hebben niks gevonden op de echo dus ik stel me aan.

Zo'n 3 jaar geleden was ik wel klaar met alle hormonen van de pil in mijn lijf en wilde ik mijn natuurlijk cyclus eens bijhouden en kijken hoe ik me zou voelen zonder anticonceptie. En stukken beter kan ik je zeggen! Ik voel me minder gehaast en meer tevreden.
Maar dat terzijde. Mijn menstruaties bleven pijnlijk in combinatie met stoelgang. 
Ik kreeg een vriend, en weigerde nog steeds aan de pil te gaan.
Eerst hadden we seks braaf met condoom. Toen ging ik op de app bijhouden wanneer mijn vruchtbare dagen waren en deden we alleen op die dagen met condoom. Dit werd steeds slordiger waardoor we nu zo'n anderhalf jaar helemaal zonder condoom vrijen, ook in mijn vruchtbare dagen (volgens de app).
Geen zwangerschap.
Ik kreeg als tip van mijn vriendin op mijn slijm te letten; bij haar was het toen meteen raak na een jaar proberen. 
Dus mijn eerste officiele ronde geprobeerd op de dag van eiwitslijm. 
Niet raak.
De ongesteldheid die volgde (nu) was weer vreselijk pijnlijk en heb nu dan toch maar de feiten onder ogen gezien en de HA gebeld.
Alles zegt endometriose zei de HA.
Nu weet ik ook inmiddels dat ze 9 van de 10 keer endo niet vinden via de echo. Dus ik voel me geen aansteller meer. Ik wil nu juist voor die kijkoperatie gaan. Ik wil weten wat ze kunnen doen, hoe vruchbaar ik ben, wat mijn opties zijn....
Donderdag eerst nog een echo bij de HA en dan door naar de Gyn in het ziekenhuis. 

Stiekem heb ik toch nog hoop en heb ik alvast ovulatietesten besteld om het ook nog op die manier te proberen...

Afgelopen jaar heb ik veel moeite met alle zwangerschappen en blijschappen om mij heen. Het maakt me gewoon echt droevig en heel eerlijk; ook stikjaloers. Ik wil ook pronken met een mooie buik en een kinderkamertje inrichten... Ik vind dit zo'n vervelende eigenschap van mezelf en een rotperiode om door te gaan... Ik ben trouwens wel echt oprecht gelukkig voor mijn vriendinnen die zwanger zijn. Maar zodra we met meerdere zijn gaat het alleen over de baby's en zwangerschappen en dat steekt zo erg bij mij...

ZIjn er dames met een zelfde soort verhaal? Ik heb me ook al aangemeld bij de lotgenoten groep op FB maar moet even afwachten acceptattie. 

Heel veel liefs,