Met recht een trotse mama!

Ik schrijf niet zoveel blogs. Maar dit moet ik even melden want ik ben zo enorm trots op mijn kleine meisje van 14 maanden. Sinds 1,5 week zet ik haar na elk eet/drink moment even op het potje om samen een boekje te lezen, liedje te zingen enzovoorts. Tot 3 dagen geleden gebeurde er nog niet veel maar ze vond het wel reuze interressant allemaal. Als ik naar de wc ging begon ze ook aan haar kleren te trekken en 'UIT!' te roepen en moest ze ook even op de wc. Tot ze ineens echt een plasje op het potje deed en 'klaar!' riep en trots op stond. Zal wel toeval zijn dacht ik maar wel enthousiast gedaan natuurlijk. Gisteren was ze bij opa en oma en gewoon 3x op het potje geplast gevolgd door de 'klaar!' en 'uit!'. En vlak voor ze in haar luier poepte kwam ze met het potje aansjouwen en zei ze 'bah!'. Vanochtend werd ze wakker en heb ik haar op het potje gezet. Na een minuut of 5 wilde ik haar eraf halen. Er was niks gebeurd. Maar mevrouw wilde er niet af en riep 'bah!' en greep naar haar billetjes. Dus terug het potje op en al snel volgde 'klaar!' en lag er een mooie drol in haar potje. Nou mama en E. glunderede van trots natuurlijk en zelfs grote broer was trots op zijn kleine zusje. Na het ontbijt heeft ze ook nog een plasje op het potje gemaakt.

Eigenlijk was het zo vroeg beginnen met een potje meer een experimentje van mezelf. Zelf was ik namelijk ook rond deze leeftijd al zindelijk en ik zie het als uitdaging om eens te kijken of ik dat ook kan. Eigenlijk had ik er niet veel van verwacht en dit al zeker niet en zeker niet zo snel. Ik ben benieuwd of we deze stijgende lijn aanhouden of dat dit een aantal toevalstreffers zijn geweest en ze er, als de nieuwigheid eraf is, helemaal geen zin meer in heeft.