Wat een rollercoaster van een week..

18 oktober na een hele slopende dag wachten de uitslag ontvangen..
En dat pas om 18.00 savonds inmiddels hadden we daarvoor zelf al een telefoontje gepleegd..
Maargoed we moesten rustig wachten want savonds werden ook uitslagen doorgebeld werd er aan de andere kant van de lijn gezegd..
Rustig wachten? Hoe kan je nou 2 weken rustig wachten als het om je kind gaat?
Maargoed om 18.00 kwam het verlossende telefoontje..
De uitslag van de EEG leek goed, de kleine bewoog veel dus het was lastig knappe beelden te krijgen..
Er werd niks verontrustends gezien en de vraag hoe is het nu met hem?
Nouja gelukkig in die 2 weken tijd was het niet weer voorgekomen!
De afspraak gemaakt met de arts mocht het weer gebeuren toch proberen te filmen en direct weer contact afleggen..
Punt 1 fijn dat er niks verontrustends te zien was..
Punt 2 blijf me soms wel af vragen wat het dan wel kon zijn..
Punt 3 je hoopt maar elke dag dat het niet meer terug komt..
Nog geen 2 dagen na dit goede bericht begon je niet lekker te worden..
Veel huilen, hangerig en meestal om 19.00 a 19.30 na je laatste voeding slaap je als een blok..
Nou dat was nu niet zo je bleef huilen en niet willen slapen..
Uiteindelijk rond 22.00 a 22.30 ben je toch in slaap gevallen..
Het werd een rommelige nacht waarin je veel wakker was..
De volgende ochtend had je koorts en dat bleef hangen tussen de 39 en 40 graden..
Op zondag hebben we de huisartsen post gebeld..
De verhoging bleef aanhouden en je was totaal niet jezelf..
Ze gooiden het op een virus maar we moesten het wel blijven aankijken..
Omdat kindjes zoveel dagen koorts mogen hebben nouja ok dat kan..
Als het maandag nog zo was dan vonden ze wel dat we naar onze eigen huisarts moesten..
Maandag leek het even of hij koorts vrij was in de middag dus we dachten he eindelijk..
Maar savonds kwam het weer dubbel en dwars terug weer tussen de 39 en 40 graden..
Volgende dag hebben we gelijk huisarts gebeld en mochten we meteen komen..
Kleine werd ook alleen maar suffer en suffer en totaal niet zichzelf..
We dachten op een gegeven moment echt van: waar is ons kleine vrolijke druk spelende mannetje gebleven..
Hij hing de hele dag alleen nog maar op mij en sliep zowat alleen nog maar..
Bij de huisarts is alles onderzocht de oren, de ogen, de keel maar ze zagen niks verontrustends..
We moesten urine opvangen van de kleine met een plas zakje..
Gelukkig had hij hier vrij snel in geplast en konden we dat direct brengen..
Smiddags konden we bellen voor de uitslag en die was gelukkig goed..
Ze vroegen hoe het met hem ging maar ik zei dat ik vond dat het eigenlijk alleen maar slechter ging..
Na overleg met een collega hebben ze het ziekenhuis gebeld..
We moesten savonds met ons manneke naar de spoed eisende hulp komen..
Daar zou hij onderzocht worden door een kinderarts!
We waren blij dat er eindelijk actie werd ondernomen want begonnen ons toch wel enorm zorgen te maken..
Ondertussen ook al 4 nachten amper geslapen dus dat begon ook wel z'n tol te eisen..
Vooral als 1 van ons gewoon van maandag tot zaterdag om 07.00 de werkdag start..
Maar goed ons kind was behoorlijk ziek en dan kan het niet slapen je niet schelen..
We mochten dus gelukkig komen nadat we met spoed oppas voor de kids moesten regelen..
Gelukkig was m'n pa eerder uit z'n werk ( omdat die eigenlijk hun geopereerde hond moesten ophalen )
Dus het was hier meteen alles of niets..
Ook een verdrietige zoon want die mocht voor het eerst bij kickboksen een proefles draaien..
Hij had zo gehoopt dat papa met hem mee zou gaan maar dit liep dus anders..
ik vond het zo sneu want hij keek er al dagen naar uit en was zo zenuwachtig!
Gelukkig wilde m'n broertje met hem mee maar snap dat dat toch anders is als papa of mama..
We konden iig eindelijk na wat stress rustig vertrekken richting het ziekenhuis..
Daar werden we eigenlijk meteen geholpen bij de spoed! Echt super fijn!
En heel toevallig maar ook super fijn kwam de assistent die de vorige keer ook bij de onderzoeken van onze man was voor de EEG nu weer bij hem mee kijken..
Dit was echt pure toeval maar we vonden dit wel fijn ze was heel lief en aardig!
Ons mannetje werd ondertussen onderzocht: de oortjes, temperaturen, wegen, z'n keeltje kijken..
Buiten de hoge koorts om zag de rest er goed uit!
Nou toen kwam.het dingetje waar we enorm tegenop zagen ( bloed prikken )
5 jaar geleden moest dit ook bij ons andere zoontje toen ff ouder als deze kleine man..
Dit was een drama ze hadden 2x mis geprikt en m'n mannetje was helemaal van slag..
Dus we zagen daar enorm tegenop nu het enige mooie was dat we dan wel snel de uitslagen hadden..
Nou daar komt het buisjes bloed deden ze bij zulke kleine kinderen via de vinger afnemen..
Ik dacht meteen echt waaat? Hoe dan?
En ja hoor m'n nachtmerrie werd weer werkelijkheid..
Ten eerste het werd al een drama toen het prikje in z'n vinger werd gedaan..
Ze moest het bloed uitbetaald vingertje in het buisje vullen..
Al drukkend in de vinger werd het in het buisje geleegd..
En het moesten nog 2 buisjes worden ook!!
Nou geloof mij als je ze zo aan je kind bezig zien
En je moet hem nog zelf vasthouden en tegenhouden..
Ik zat zelf te janken daar en nu ik er weer over schrijf staan de tranen in m'n ogen..
M'n lieve kleine manneke zo overstuur en tegenstribbelend..
Het eerste buisje was vol maar er moest dus nog een 2de buisje afgenomen worden..
Dus werd er opnieuw in een andere vinger geprikt en herhaalde het drama zich..
ik had het niet meer op een gegeven moment sorry maar het leek wel een mishandeling..
Snap dat het bloed belangrijk is maar de manier waarop dit werd gedaan..
Nee vind het echt niet kunnen sorry ik heb er nog nachtmerries van!
En de kleine heeft er 2 blauwe vingertjes aan overgehouden!
ik denk dat ze dus na zo'n half uur 2 buisjes vol hadden..
Toen moesten we dus 1 uur wachten op de uitslag!
Heb de kleine gelijk aangelegd en bv gegeven om hem weer rustig te krijgen!
Daarna was het ook klaar bij hem elke arts die aan hem wilde zitten zetten hij het meteen op een huilen..
Nou kan het goed begrijpen na zoiets ellendigs!
Gelukkig waren de uitslagen van het bloed na een uur allemaal goed niks verontrustends!
Omdat hij ook verkouden was dachten ze aan een ontsteking in de luchtwegen..
Maar dat was weer iets waar ze geen antibiotica voor gaven..
( ik weet het allemaal niet echt meer wat daarna is gemeld ik was helemaal weer van slag door dat bloedprikken )
Hij mocht iig gelukkig weer mee naar huis en dat deden we dan ook snel!
Thuis gekomen rond 8 uur stond er lekker Chinees voor ons klaar want we hadden nog niks gegeten!
Die nacht ging het niet veel beter de kleine was weer veel wakker..
De volgende dag zat hij onder de rode vlekjes..
Daar gingen we weer pff ik dacht het houd niet op!
Weer naar de huisarts en ze hebben het bekeken..
Ze kwamen bij de 6de ziekte uit dit verklaarde ook wel de koorts en hoe ons manneke de afgelopen dagen was..
Inmiddels gaan de vlekjes weer weg en is de koorts niet meer aanwezig echt een hele opluchting..
Merk wel dat m'n mannetje helemaal uit z'n doen is na alles..
Het hele ritme is er een beetje uit en de nachten zijn nog best heftig..
Maar langzaam aan komt m'n vrolijke Doenige manneke beetje bij beetje terug!
We hebben de afgelopen week flink in de stress gezeten!
Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal mee en hopen dat het normale ritme ook weer snel terug komt!