Even een korte update..

Ten eerste wil ik alle lieve meiden hier even bedanken die me de afgelopen tijd een hart onder de riem hebben gestoken in mijn moeilijke dagen!! Ik vind het de laatste dagen best moeilijk om hier te komen om je toch een soort van geconfronteerd word met alles maar vind het super tof van jullie dat jullie zoveel lieve woorden, steunende berichten enz enz naar me hebben gestuurd dat doet me echt goed! Lieve meiden hartstikke bedankt! Ten tweede Hoe het hier gaat.. vorige week zaterdag is het bloeden dus begonnen donker rood constant ene dag best veel en de andere dag weer wat minder soms ook zwartig zag er niet echt lekker uit eerlijk gezegd verder geen stolsels verloren wat ik dus raar vind.. ook niet iets van een vruchtje wel soms van die rare flubbertjes laat maar zeggen maar heel klein! Het constant geconfronteerd worden met het bloeden vind / vond ik heel naar ( bloed nu nog steeds ) ik zie er elke keer weer tegenop om naar de wc te gaan dus ben blij als het stopt! Verder heb ik geen extreme buikpijn gehad deze week alleen gister avond was het zo pijnlijk dat ik mijn man huilend heb gevraagd een kruik te maken. We zijn ook erg van de kaart Door het hele gebeuren. Afgelopen woensdag ochtend met ochtend urine getest die was nog net zo positief als de laatste test ( waarvan ik hier op babybytes de laatste foto van heb geplaatst ) ik had zelf eerlijk gezegd verwacht dat hij al lichter zou zijn.. morgen ga ik nog een test halen en die doe ik weer woensdag ochtend met ochtend urine.. ik ben benieuwd wat die gaat doen.. mocht deze nog zo positief zijn net als vorige week dan ga ik contact afleggen met de VK.. Want ik vind 3 weken wachten wel erg lang ( houd dus in dat ik volgende week pas eens mag gaan bellen ) daarbij komt is dat ik vind dat ik nu wel lang genoeg bloed en dat vind ik ook niet fijn. Ik voel me ook Door zowel mijn vk als de vrouw van de echo erg aan mijn lot overgelaten. ik heb ook contact gehad met een andere vk maar die kon mij ook niet echt verder helpen! Wat me wel zorgen baart is dat de spanning van mijn borsten is afgenomen terwijl ze vorige week echt nog zeer gevoelig en zwaar waren.. De ergste tranen heb ik ondertussen wel gehad al moet ik zeggen dat ik af en toe momenten heb dat dit alles me enorm aangrijpt en dat ik dan weer enorm verdrietig kan zijn ( maar wil ook een beetje om mn andere 3 kindjes denken wil niet voortdurend in hun buurt huilen want die snappen er ook niks van ) zo snel als ik zwanger was, was voor ons enorm bizar maar het was al zo gewenst en we keken al zo enorm uit naar de komst als ik daar steeds aan denk staan de tranen in mn ogen. dan de onzekerheid er nog bij maakt het ook niet beterder.. Ik hoop woensdag op meer nieuws..