De angst slaat toe

Hoi allemaal!

In mijn vorige blog beschreef ik mijn blijdschap over de zwangerschap. Dat ben ik zeker nog steeds, wat dit kindje is zo ontzettend welkom. Echter heb ik zoveel angst dat het weer mis is, dat ik weer geopereerd moet worden of dat ik een miskraam krijg of een leeg vruchtzakje zie op de echo. Elke keer weer kom ik tot de conclusie dat ik niets anders kan dan afwachten, want ik heb er geen invloed op...

Eigenlijk had ik op donderdag 5/7 een echo staan voor het testen van de doorlaatbaarheid van mijn eileider. Toen ik afgelopen maandag belde om te vertellen dat ik zwanger ben, werd mijn echo gecancelled en verplaatst naar een week later. Iets wat mij heel erg verbaasde, want na mijn vorige buitenbaarmoederlijke zwangerschap zei de gynaecoloog, je moet direct bellen en komen zodra je positief getest hebt. Waarom zeggen artsen dat als ik dan toch nog langer moet wachten? Ze zeggen, we kunnen toch nog niets zien, we wachten tot minimaal 6 weken. Maar het duurt nog zo lang voordat het 12/7 is! Gisteren toch maar even het ziekenhuis terug gebeld, dat ik mij zorgen maak dat het een derde keer mis is en toen zei de vrouw aan de telefoon "dan verplaatsen we de echo toch een week naar voren, voor uw gemoedsrust". Nou top, dus aanstaande maandag heb ik al mijn eerste echo. Ze zullen vast niets zien, want ik ben nog niet zo ver (vandaag 5weken 1dag) en dan moet je nog rekening houden met de marge. Maar bij mijn eerste buitenbaarmoederlijke zwangerschap was ik ook 5 weken en een beetje en toen hebben ze al gezien dat het buitenbaarmoederlijk was, dus ik hoop dat ze dat in ieder geval kunnen uitsluiten.

Nu maar afleiding zoeken! Morgen en overmorgen vertellen we het onze ouders. De vorige twee keren moesten ze naar het ziekenhuis komen en was het niet leuk om het ze zo te vertellen, nu kunnen we het gelukkig 'normaal' vertellen. Echt zin in!

Succes iedereen met afwachten, ik weet hoe moeilijk dat is!