Horrormonen...

Mijn hormonen zijn officieel op hol geslagen. Ben zo ontzettend sjagrijnig, licht ontvlambaar en niet te genieten! Bah, baal gewoon van mezelf.

Afgelopen dinsdag had ik volgens een normale cyclusberekening ongesteld moeten worden. Afgelopen woensdag een test gedaan. Negatiever kan haast niet. Ben nu nog steeds niet ongesteld.

Dus..of ik ben zwanger en heb dan net als bij mijn zoontje pas later ovulatie gehad. Of ik moet gewoon heel flink ongesteld worden... Ik heb zoveel verschillende kwaaltjes, maar ik weet uit ervaring dat dat helemaal niets hoeft te betekenen.

Bij mijn zoontje en daarvoor bij de miskraam had ik nog voor de zw-test zwarte donshaartjes onder mijn navel, en geen haaruitval. Nu heb ik geen zwarte haartjes en wel haaruitval. Maar aan de andere kant heb ik al bijna 3 weken menstruatiekrampen. Die zijn sinds vrijdag weg, wat over is gebleven zijn opgezette darmen, een strak gevoel en steekjes in mijn baarmoeder en jeukende en gevoelige borsten. Super veel honger, maar zodra ik eet heb ik geen zin meer om te eten. En ik heb momenten dat ik misselijk ben. Dingen die ik bij mijn vorige zwangerschap allemaal niet had. Nog maar niet te spreken over mijn humeur...

Dus mijn verstand gaat ervan uit dat mijn hormonen op hol geslagen zijn nu ik gestopt ben met de pil. En dat ik daarom alles zo sterk voel en zo uit mijn humeur ben.
Maar toch, ergens is er dat gevoel, die intuïtie, dat er toch iets is... Dat gevoel dat ik herken van mijn zwangerschap van mijn zoontje.

Morgen ga ik weer een testje wagen. We zullen het zien :-)