Al een klein beetje afscheid

Beetje gek is het wel...het is geen echt afscheid, ik moet immers nog 2 dagen en ik kom over 5 maanden weer terug, maar toch!

Ik hoef alleen maandag en dinsdag nog te werken en dan heb ik eindelijk verlof!
Nou moet ik zeggen dat ik op emotioneel en energiek gebied nog wel eventjes door had kunnen gaan, maar lichamelijk wordt alles toch ietsje zwaarder. Tillen van de kindjes gaat niet meer zo makkelijk, stofzuigen, bukken, duwen van de bolderkar behoren al een poosje tot het "tijdelijke" verleden.
Ik ben ineens een stuk afhankelijker geworden van mijn collega's en de kindjes die ook prima alles zelf op kunnen rapen en ruimen.
En hoewel iedereen er begrip voor heeft en me graag dingen uit handen neemt, zelfs de grootste kids komen regelmatig met de opmerking, als ik ze weer eens vraag iets voor me op te rapen: "Ja, dat kan jij niet meer met de baby in je buik he?", is het toch niet iets voor mij om zomaar dingen uit handen te geven.

Afgelopen week begon het echte aftellen. Het zouden mijn laatste "werk-woensdag-donderdag en vrijdag" worden van dit jaar! Ik heb nog nooit langer dan 4 weken vakantie gehad en dit zal wel een vreemde gewaarwording zijn als ik straks voor het echie thuis zit. Wat doe ik met die tijd? Rust komt eigenlijk niet in mijn woordenboek voor!
Vanaf afgelopen woensdag moest ik dus ook al een beetje afscheid nemen van kindjes die ik de dagen daarop niet meer zou zien. 
Met moeite heb ik me toch nog maar weer een keer in de keuken gewaagd om op passende wijze een semi-afscheid-cadeau te geven. Patries zou Patries niet zijn als er niet iets lekkers gebakken zou worden. Dus gingen de kids helemaal blij met een baby-cupcake in hun handjes naar huis. Maar niet voordat er volop geknuffeld was.
De meeste van hen zie ik natuurlijk weer als ik terugkom, en ga ik tussendoor echt nog wel langs op mn werk, maar er zijn er ook bij die zelf afscheid nemen omdat ze 4 worden, en die ik dus niet snel meer zal zien, maar waar ik de afgelopen jaren wel een hele fijne band mee op heb gebouwd.

Affain, een paar dagen die me deden beseffen dat het er nu toch echt aan zit te komen. Ik ben straks niet alleen maar meer een juffie van mijn lieve kindjes op het dagverblijf, maar ook zelf mama van mijn eigen lieve spruit!!

408 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mamavanR.

    Zo herkenbaar, vandaag ook een paar collegas voor het laatst gezien. Is toch een vreemd idee, zo zie je ze bijna elke dag en dan ineens bijna een half jaar niet... Geniet van je verlof heerlijk ff tijd voor jezelf voordat de kleine er is.

  • miertje39

    Heerlijk vooruitzicht. Maar snap ook dat het even vreemd is, zo lang niet met je werk bezig te hoeven zijn. Het lijkt me zalig! Zo lang verlof. Dat zit er voor mij niet in. Maar ik zit de hele dag achter mijn Comp. Dus lichamelijk is dat niet zwaar en hou ik dat ook nog heel lang vol denk ik. En ik ga nu al regelmatig een uurtje tukken. Dat is het voordeel van de zaak aan huis. Geniet van je laatste dagen, en vooral van het vooruitzicht dat je pas weer in 2012 moet werken. X mier

  • wondertje.

    Jaa inderdaad rare gedachten.. 5maandjes thuis je ziet de kindjes/collega's lang niet. maar je hebt ook alle tijd om lekker te genieten van je kleine Wat ook heel leuk is natuurlijk. En tussendoor lekker vaak langsgaan als je wilt. Ik stop over 3weekjes.kijk er ook echt naar uit. Ik hou het ook echt nog wel vol hoor. maar wat jij typt het bukken/spullen opruimen enz gaat allemaal niet meer zo goed. Ik zou zeggen geniet lekker van je verlof. Het vliegt voorbij zeggen ze nu nog7 weekjes wachten totdat je eigen spruit komt

  • iljadepilja

    Oh hoe herkenbaar! Ik heb dinsdag laatste gesprek gehad, donderdag mijn laatste overleg gehad, dinsdag laatste vergadering... en dan half januari pas weer... raar he? Zelf nooit langer dan drie weken vrij geweest. Alle collega's gaan nu langzaam aan op vakantie en nemen afscheid... zo raaaar! Maar ook mijn lijf is er wel aan toe ja ;)