Begin de dag met een dansje...

Kleine plopjes, draaiende beweginkjes kwamen daarna steeds vaker voor terwijl mijn darmen zich toch echt wel koest hielden (lees: als het een keer wel mijn darmen waren, gingen die toch op een andere manier tekeer...auw).

Een heerlijk gevoel om de bevestiging te krijgen maar meteen ook zoooo onwerkelijk. Ik wist dat ik zwanger was, had die test toch echt al een paar keer gedaan (de eerste test ligt nog in de kast, en ik moet hem er stiekem nog af en toe even uithalen om te checken of ik niet droom!), de 4 echo's tot dan toe wezen toch ook echt uit dat er een klein mensje in mij groeide... Maar toch, die eerste "bewust-voelende" bewegingen maakte het compleet!

En hoewel ik de plopjes eigenlijk alleen maar in de avonduurtjes, lui op de bank (eindelijk die rust) voelde, voelde ik het op donderdagmorgen in de 15e week ook ineens 's ochtends in bed. Terwijl ik me (zwaar in trance offcourse) concentreerde op waar de schopjes vandaan kwamen, legde ik mijn vingers op "DE" plek to be en jawel...het eerste tekentje richting de buitenwereld. Als het al niet onwerkelijk was om het van binnen te voelen, dan was dit het wel! Ik kwam bijna in ademnood daar in mijn bed, aangezien ik niet meer durfde te ademen, bang dat ik anders niet meer zou voelen, haha!

Ik heb als een gek mn man gesmst, met de vrolijke (lees: ik was door het dolle heen) mededeling dat onze kleine van zich had laten "horen".

De weken erop voelde ik het steeds duidelijker. Met tussenpozen van een dag of 2.  En net op het moment dat ik me weer druk ging maken of alles wel goed zat omdat meneer niets van zich liet "horen", kwam ie weer tevoorschijn. Mijn man was natuurlijk ENORM jaloers (ook al geeft ie dat niet toe...) maar kreeg geen teken van leven van zijn kleine mannetje. Elke keer als hij dan zijn hand op mijn buik legde, kroop meneertje weer vrolijk weg!

Maar gisterenavond was het eindelijk zover!!!!! Meneer was alweer eventjes lekker actief (ik natuurlijk weer in ademnood....) en toen ik vroeg of mijn man hem ook wilde voelen, schoot ie natuurlijk van de bank af om ook een hand te leggen op onze voetballer!

En net op het moment dat mijn man het alweer zat was dat ie werd genegeerd door zijn zoon en weer wilde vertrekken, kreeg ie een flinke trap (na???)! Een geweldig moment!!!!

En om dat plaatje compleet te maken, is ons mannetje nu ook elke dag aanwezig! Hij is er niet meer alleen in de avonduurtjes als ik achter de pc zit, maar hij maakt me ook 's nachts weleens wakker en 's ochtends komt ie zijn mama even gezellig gedag zeggen door er eens flink op los te trappen en draaien met zijn kontje...

En wat kan je anders dan te denken:

Begin de dag met een dansje...!!!!!