Dag horrormoontjes

lieve horromoontjes,

binnenkort neem ik afscheid van jullie. Mijn lichaam is weer in rustig vaarwater.
Ik heb jullie niet meer nodig, want ik kan het nieuwe huishouden met kind+1 prima aan.

Niet meer badend in het zweet wakker worden; geen nachtelijke avonturen richting de koelkast
en ook zeker geen opruimwoedes meer die meer dan drie uur duren.

En wat dacht je van de 'ik ga bijna over mijn nek luiers'? Ook weg; foetsie; zeg maar dag
met je handje!

Nee, in plaats daarvan ravot ik met de beide kids op onze bank in de woonkamer die
is omgebouwd tot piratenschip. In het water drijven de kussens en - AAAUW - in mijn linkerbil
prikt een rubberenpiratenzwaard.
Hopeloos probeer ik een woonprogramma te kijken ,maar zoonlief schreeuwt 'AAARGH' nog harder
dan het geluid van de tv. A-lana-banaana (dochterlief) heeft zich klaarblijkelijk ingebeeld dat ze bergbeklimmer is,
want ik wordt ingezet als de Kilimanjaro. Van inspanning leegt ze kwijldraden tijdens haar tocht op de bergpaden.

Als dan mijn man thuis komt van zijn werk ben ik moe, ben ik gelukkig en vind ik het stiekem ook wel weer fijn dat ik even (zonder kids) eten kan koken. Hoera zen-moment.