Dag 32

We zijn aan het wachten op mijn ongesteldheid zodat we voor onze cryootje kunnen gaan. Zoals de titel zegt: het is dag 32. De vorige keer starte (na een IVF-ronde) mijn cyclus pas op dag 34. Dat is 5 dagen later als mijn eigen cyclus, maar het schijnt normaal te zijn dat je lichaam opstartproblemen heeft. 34 dagen valt nog reuze mee, er zijn vrouwen die daar meer dan 40 dagen over doen. Maar ja, als je ergens op wacht, dan duurt het altijd lang. Ik heb al wel 4 dagen het gevoel ongesteld te zijn/worden. Mijn lontje is zeer kort en ik heb een mooie glanzende pukkel op mijn kaaklijn (die dus lekker mooi uitsteekt). Ook voelt mijn baarmoeder een beetje kwetsbaar aan. Soort van schaafwond van binnen, maar ik vloei niet. Mijn buik is gigantisch opgeblazen. Alle tekenen zijn er dus, maar het komt niet. Nog eventjes doorwachten dus. 

Ondertussen een update:

- Ik heb een nieuwe collega waar ik veel mee samenwerk. Zij is echt heel tof, mag haar graag. Ondanks dat ze wel een sterke wil en mening heeft, vind ik haar wel heel aardig. Toen onze vorige (verse) poging mislukte, had ik niets verteld. Alleen dat ik heel moe was van emoties, maar ik kende haar te kort om de echte reden te noemen. Heel respectvol liet ze het ook daar bij (daar waar andere collega's doorvragen). Maar nu ik onze cryo-ronde inga, moet ik ook wel eens naar het ziekenhuis. Omdat het ook tijdens haar lessen voor zou kunnen komen, heb ik ons verhaal maar verteld. Het leek me een goed moment en ook vertrouw ik haar. Ik heb er wel bij verteld dat zij (en de directrice) de enige 2 zijn die precies weten waar we zitten in ons traject. Ik vertelde dat ik het vorig jaar als heel onprettig ervaarde dat als ik een keer niet lekker in mijn vel zat, dat het meteen op hormonen gegooid werd. Ze begreep me meteen en volkomen. Ze zei: 'oja, alsof jij niet ook gewoon een gewone slechte dag kunt hebben.' Ik vond dat zo fijn dat ze dat zei. Volgens mij had ze niet door hoe fijn ik dat vond. Maar goed, ze weet nu dus dat als ik weer eens naar het ziekenhuis moet, wat er aan de hand is. 

- Als ons cryootje niet blijft plakken, dan gaan we de derde ICSI-poging in (soort IVF). Ik heb altijd geroepen, mocht het bij de derde aan moeten komen, dan gaan we naar het buitenland. Het zou onze laatste poging zijn. Maar nu is het niet onze laatste poging. Onze arts wilt nog wel een 4e poging doen ook indien het nodig is, en we gaan ons verzekeren voor een eventuele 4e en 5e poging. Het is dus niet onze laatste strohalm. Daarnaast vind ik het wel echt heel fijn bij mijn eigen arts. Voel me echt serieus genomen. Van de week hebben manlief en ik hier nog over gehad en ik heb gezegd dat ik toch de derde hier in Nederland wil doen. We hebben samen besloten om gewoon hier in Nederland te blijven.