Ziekenhuis gebeld

Zie vorige 2 blogs. Dit is een update. Waarschuwing: onsmakelijke beschrijvingen. 

Met tranen in de ogen heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik had wéér bruine afscheiding met veel zwarte stukjes. En dit keer nog donkerder. Ik hield het wachten niet meer uit en heb gebeld. Ik was zo onzeker geworden. Wat moest ik nu denken?

Ik vertelde over slijmverlies, over de zwarte spikkels, over de hoeveelheden over dat het steeds donkerder werd. Ik heb het hele verhaal verteld en verteld dat ik hier zo ontzettend onzeker van werd. Ze zei dat dit klonk als innestelingsbloedingen omdat het bruin was. Ik vroeg of dat ook zo was als het steeds donkerder werd. Ze zei dat dat inderdaad kon gebeuren dat het steeds donkerder werd. 

Ze vroeg of ik pijn in mijn buik had. Ik zei alleen af en toen kleine steekjes. Ze zei dat het bij de beginnende zwangerschap hoorde. 

Ze heeft me gerustgesteld en ze zei dat er nog niets aan de hand was. Pas wanneer het rood werd of als ik echt pijn had dat ik me zorgen moest gaan maken. 

Ik ben echt opgelucht. Ik weet dat het nog steeds mis kan gaan, maar nu is dat in iedere geval niet zo. Nog steeds alle kansen! Ik heb hoop!

Ik ben ondertussen wel uitgeput van alle emoties.