Voorbereiden op ICSI 2

Nou, de pauze viel me best zwaar, eigenlijk. Omdat we gaan trouwen, wilden we even een pauze na de eerste mislukte ICSI-poging (een soort IVF). Nou, niks doen was niet mijn ding. Voel me zo... tijdverspillend bezig zijn... Maar goed, een tweede ICSI-poging vlak voor, tijdens of vlak na de bruiloft vonden we ook geen optie, dus ik moet niet zeuren. 

Van de week ben ik ongesteld geworden. Bij de volgende ongesteldheid gaan we dus ons aanmelden. Dat zal (volgens voorspelling) 1 dag voor ons huwelijk zijn. Ik ben van de week weer eens kei hard geconfronteerd. Iemand die niet wilde/mocht zwanger worden, was zwanger geworden. Huilen met tuiten. Gelukkig kende zij onze situatie en mocht ik van haar gewoon verdrietig zijn. En zij huilde met me mee. Ze vond het zo erg voor me dat het eigenlijk best lief was van haar hoe ze reageerde. Nu gaat het met haar beter en met mij ook. :)

Sinds de confrontatie en wetende dat het de laatste maand pauze is, ben ik weer begonnen met inlezen. De vorige keer ging alles goed. Mooie folikels, mooie oogst (9), mooie aantal bevruchtingen (8) en 2 A-kwaliteit embryootjes waarvan 1 was ingevroren. Toch mocht het niet zo zijn. De arts zei dat het gewoon dobbelen was en dat onze kansen bij elke keer gewoon goed waren. We moesten maar 1X een 6 gooien. Op dat moment accepteerde ik dat en vond ik dat eigenlijk best geruststellend. Maar nu denk ik daar iets anders over. 

Ik wil graag de innesteling bevorderen. De kansen vergroten. Ik heb me een beetje ingelezen en er zijn een paar dingen wat ik zou willen bespreken met mijn arts. Ik weet alleen dat niet alles gedaan wordt in NL. Dat vind ik wel echt supervervelend, want je krijgt maar 3 kansen en dit is al onze 2e kans! Eigenlijk mogen we tot 6 doorgaan, want onze arts zei dat er geen reden was dat het niet zou mislukken, maar ja, die behandelingen zijn vrij prijzig en vanaf behandeling 4 moeten we zelf betalen. Vandaar dat ik zeg: 3 kansen. 

Alles gaat goed, maar geen innesteling. Dus ik wil me richten op het verbeteren van de kansen op het innestelen. Een paar dingen wat ons aanspreekt: 

Assisted hatching
Hierbij wordt een klein gaatje met de laser in de schil gemaakt van het embryootje zodat deze er makkelijker uit kan kruipen. Dit doet het embryootje altijd vlak voor het innestelen, maar als het er niet uit kan kruipen, kan het embryootje ook nooit innestelen. Het probleem is dat dit vaak standaard in het buitenland wordt uitgevoerd, maar niet in Nederland. Zowel mijn man als ikzelf spreken dit enorm aan. 

Pipelle
Als ik het goed begrepen heb, halen ze een stukje uit de baarmoeder slijmvlies zodat er een kleine ontstekingsreactie ontstaat. Hoe dit moet helpen bij het innestelen, weet ik niet, maar het blijkt wel echt te werken! Ik heb op Freya een stuk gelezen waarbij de slagingskans echt veel groter bleek te zijn. Een tegenhanger is wel het gebruik van prednison. Daar vertel ik later meer over. Dat is ook de reden waarom het mij aanspreekt, maar mijn man niet. Ik kijk naar de resultaten, mijn man ziet een tegengestelde behandeling. 

Prednison
Mijn man heeft een sterk gevoel bij het behandelen van het imuunsysteem. Hij kan alleen niet verklaren waarom. Er zijn vele manieren, maar prednison is er één van. Deze onderdrukt de ontstekingsmeganisme van het lichaam (daarom ook dat het niet tegelijkertijd met pipelle gedaan kan worden). In Nederland geven ze dit niet standaard, in het buitenland echter wel in een kleine hoeveelheid. Dus een IVF-behandeling in het buitenland wordt vaak standaard prednison als hulpmiddel gebruikt. Dit spreekt mijn man erg aan. Mij ook wel, maar wetende dat het niet samen kan met pipelle, en ik de resultaten van pipelle ken en niet die van prednison, neig ik meer naar pipelle. 

Dit zijn de enige drie dingen die ik nu op een rijtje heb. Hopelijk willen ze minimaal 1 ding voor ons doen. Mocht kans 2 ook weer mislukken, dan gaan we wel naar het buitenland. We weten alleen nog niet waar. Düsseldorf en Gent staan bovenaan het lijstje, maar welke de voorkeur krijgt, weten we nog niet. Dan zou ik misschien op de zaken vooruit lopen. Hopelijk ben ik gewoon zwanger bij de volgende keer en komt er nooit meer een 3e keer... 

Edit:

Stukje uit de tekst van Freya artikel: 

'Desondanks bieden artsen in het buitenland deze methode standaard aan bij mensen die moeilijk zwanger worden onder het mom ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. Het gevolg hiervan is dat er geen evidence based onderzoek kan plaatsvinden, waardoor deze methode in de komende tien jaar niet in Nederland aangeboden zal worden. Sterker nog, ik weet dat er artsen zijn die hun patiënten waarschuwen omdat de gevolgen van assisted hatching nog niet bekend zijn. De reactie van mijn Belgische arts hierop was: “als ze zich zorgen maken over assisted hatching, moeten ze zich nog veel grotere zorgen maken over ICSI, aangezien deze laatste methode veel ingrijpender is”'

Artikel:  http://www.freya.nl/web_buitenland/artikelbuitenlanddec2011.pdf

Ik vind niet dat we onze ogen moeten sluiten omdat in Nederland een bepaald protocol wordt aangehouden en in de rest van de wereld niet. Dat geeft mij het gevoel dat Nederlandse artsen vele malen beter zouden zijn dan de buitenlandse artsen en dat is gewoon niet zo. Nederlandse artsen zijn terughoudend, dat is op zich niet erg, maar ik heb geen 10 jaar de tijd. Dat geeft mij weer het gevoel dat ze eerder achter de feiten aanlopen als dat ze vooruitstrevend zijn. En je moet niet vergeten: voor de Nederlandse arts ben je gewoon inkomen. Als zij beperkt worden door protocollen, dan moeten ze hele goede redenen geven aan hun inkomen zodat ze vooral wel in Nederland blijven.