Hoe het met me gaat

Ik heb al een paar dagen niks van me laten horen. Simpelweg omdat er van alles met me gebeurde, maar ik niet durfde te schrijven. Stel dat het gewoon fantasie is? Stel dat ik het gewoon graag wilde. Stel dat het niks is? Ik wil me niet blij maken met niks, maar ik merk wel van alles... en om eerlijk te zijn: ik vind het fijn ook nog. Ik heb geen positieve zwangerschapstest, dus ik kan alleen maar van als die lichamelijke dingetjes uit gaan. 

Eerst even een lijstje met belangrijke gegevens:
- Ovitrelle is 14 dagen geleden gespoten, dus inmiddels uit mijn lichaam. Ik had er wel zere borsten van, maar voel nu niks meer aan mijn borsten. (Op een dinsdag)
- Punctie is 12 dagen geleden geweest (Op een donderdag)
- Terugplaatsing van het embryootje is 9 dagen terug geweest (Op een zondag)
- Ik heb totaal geen last van utrogestan behalve ineens een andere soort afscheiding, maar dat schijnt normaal te zijn. Ik leg het nader uit in mijn stukje hieronder. 

Ik heb een prachtig linkje gekregen van Paarse tulp (lid van babybytes) omdat ik gewoon niet weet wat er in mijn lichaam gebeurde. Ik had het gevoel dat het bijna al die tijd rondzweefde in mijn baarmoeder en dat vond ik geen prettig idee. Met het tabelletje van dat linkje, had ik een soort van houvast. Natuurlijk weet ik dat er variaties zijn, maar dit gaf me toch een goed gevoel. Een heel erg goed gevoel. Het heeft een heel eind van mijn vragen en onzekerheden weggenomen. Dit is het linkje: http://www.nyufertilitycenter.org/ivf/embryo_transfer

Nu wat ik voelde. Ik schrijf het stap voor stap:

- Ik had vlak voor het innestelen echt steen en steen koud. Hier in huis was het echt bloedheet aldus de thermostaat, maar ik had het zo ontzettend koud. Ik kreeg het ook niet meer warm. Toen ik op ging zoeken wat dat zou kunnen betekenen, bleek dit een van de eerste zwangerschapssymptomen te zijn.

- Ik had in het weekend last van ongesteldheidskrampen. Jongens, wat was ik daar blij mee! Ik wist dat officieel de wetenschap voor een raadsel staan dat je dit kunt voelen, maar ik weet ook dat mensen het gewoonweg kunnen voelen. De innesteling. Ik wist niet of ik de krampjes wenste te voelen en dus voelde, maar ik wist wel dat wat ik voelde echt was. Dit was ook de enige zwangerschapssymptoom die ik van te voren wist en niet opgezocht had. Heb overigens geen bloedingen gehad. 

- Mijn afscheiding veranderde dit weekend. Eerst had ik allemaal witte stukjes in mijn afscheiding door de utrogestanbolletjes. Dat wist ik, dat was geen probleem. Maar ineens verdwenen die stukjes en werd mijn afscheiding gewoonweg wit. Echt wit-wit. Dat was apart. Ik zocht dit op en het bleek dat meer vrouwen die verandering hadden meegemaakt. 

- Zondagavond had ik ineens last van een heel ander soort kramp in mijn buik. Veel pijnlijker en totaal anders. Het was alsof mijn baarmoeder compleet samentrok (geleidelijk) en daarna compleet weer ontspande (ook geleidelijk). Dit was echt hele vervelende pijn en ik ben blij dat dit thuis gebeurde anders had op op mijn werk een probleem door overbezorgde collega's. Ik heb dit niet opgezocht, want ik weet niet hoe ik deze kramp moest benoemen. 

- Rare eet/drinkgedrag. Komkommer smaakt ineens anders. Zoet ofzo! Echt, het smaakt me gewoon niet. En als ik ergens zin in heb, dan neem ik 2 slokjes/hapjes en dan smaakt het me ineens niet meer. Ik heb er ineens geen zin erin. En van het weekend had manlief cappuccino gemaakt en ik zat op de bank en de koffie stond best ver van me vandaan op tafel, maar het rook mier en mierzoet. We stoppen er nooit extra suiker in, maar toch rook het echt enorm zoet. Te zoet.

- Gisteren totaal niets gevoeld. Oké, weinig te melden. Ik heb me wel rotgezweet, maar gaf er geen label aan.

- Vandaag opgestaan met hoofdpijn. Vandaag ben ik een dagje vrij en ik wilde vandaag de bovenboel doen als afleiding. Met hoofdpijn ben ik nog niet verder gekomen als de was in de machine/droger en mijn rijlessen. Hoofdpijn; was dat nu ook een symptoom? Ja dus, door het toenemen van HCG. Hm... 

- Voor de rest zweet ik me vandaag weet te pletter! Erger als gister. Ik ben gewoon nat! (Bah) Ik heb het opgezocht en het is een symptoom die je krijgt na 2 maanden. Nu weet ik niet veel dingen zeker, maar ik weet wel zeker dat ik niet twee maanden zwanger ben. Later zag ik (ondanks dat het geen officiele zwangerschapssymptoom is) dat wel heel veel vrouwen last hebben van overmatig zweten in de eerste dagen, nog voor de zwangerschapstest. 

Ik weet dat dit allemaal niks hoeft te betekenen, daarom durfde ik ze ook niet op te schrijven, maar ik ervaar het wel allemaal. Ik weet dat er mensen zijn die toch nog ongesteld werden na alle verschijnselen waarbij zij dachten dat het een vroege zwangerschapssymptoom is. Ik weet dat allemaal. Daarom durfde ik ze ook niet uit te spreken. In eerste instantie zelfs niet naar mijn man toe, want ik wilde hem zeker niet blij maken met niks. Maar aan de andere kant vond ik dat niet eerlijk tegenover hem. Of het nu echt is of niet echt is, wat de uitslag ook is, ik vind dat hij net zo hard het recht heeft om dit te weten. 

Het wachten gaat mij (behalve al deze dingen) goed af. Ik heb nog geen moeite met wachten. Mijn man vind het wel een stuk moeilijker dan ik. Hij zou het zo graag willen weten. Ik ook wel, maar juist doordat ik van alles voel, heb ik het gevoel dat ik het beter aankan. Klinkt onlogisch, hè? Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. En sterker nog: over 2 dagen zou het zomaar anders kunnen zijn en dat ik dan ineens wel zou willen weten voor onze officiele testdag (aankomende maandag).