Dat is de reactie die de meeste mensen geven als ik vertel dat ik 2 meisjes heb. Toen ik zwanger was en het bleek een meisje te zijn, zei iedereen dat ik geluk had, want meisjes waren rustiger dan jongens. En bij de tweede kreeg ik dezelfde commentaren. Net of meisjes nooit wenen, ruzie maken, kwajongensstreken uithalen...
Het leek ook allemaal goed te komen, in den beginne... Zus was een rustige baby, die snel doorsliep en eigenlijk heel fijn alleen kon spelen. En ook met zusje hadden we veel geluk op vlak van doorslapen en huilen tijdens het eerste jaar.
MAAR TOEN...
Toen begon zus streken uit te halen... zo kroop ze ooit half onder onze poort op de oprit door. Ze was al bijna ontsnapt toen ik het doorhad en haar aan haar benen terug naar binnen kon trekken. Sindsdien spelen we niet meer zo vaak op de oprit ;-)
Maar al bij al was Zus nog een rustig kind, met af en toe eens een driftbui en geween en gezeur...
MAAR haar Zusje!!!
Dat is een echt duiveltje... het begon vanaf het moment dat ze kon lopen ... en klimmen.
15 maanden was ze toen ze haar eerste echte 'ongelukje' kreeg, waarbij we op Spoed belandden. Ze kroop zelf in de zetel en ging rechtstaan, mama had haar al 10x eruit gehaald en gezegd dat het niet mocht omdat ze zich pijn zou doen. Maar toch deed Zusje haar eigen zin... en in een fractie van een seconde viel ze uit de zetel met haar gezichtje op de rand van het tafeltje. Resultaat: een diepe snee vlak aan haar oogje. Nog een geluk dat haar oogje niet geraakt was en dat ze het in het ZH konden plakken. Het genas vrij mooi, maar voor wie het weet, is er nog altijd een littekentje zichtbaar naast haar oogje.
Ondertussen specialiseerden de meisjes zich in het ruziemaken, dingen afpakken en elkaar duwen. Maar dat is normaal voor zusjes natuurlijk... iedereen maakt wel eens ruzie... en goed voor het karakter!!
Maar ons duiveltje... euh... Zusje bleef voor entertainment zorgen. Zo raakte ze kwijt in een kledingszaak en was al bijna op de parking voor mama haar te pakken kreeg. (2 seconden onoplettendheid... Zus zat wel nog fijn te spelen in de speelhoek, Zusje moest op onderzoek uit). Ze smeerden elkaar in met billenzalf... vinden heel hard gillen een superidee om de tijd om te krijgen... maken tussendoor nog wat meer ruzie... en... en...
Laatst gingen ze samen naar wc, want de oudste moest kaka doen. Ze kan het prima alleen af en roept altijd op mama als ze klaar is, maar dat duurde dit keer zo lang... dus toen mama achterdochtig werd en ging kijken, stonden ze zich 'te wassen'. Ze stonden allebei in hun nakie langs het bad en hadden hun hele lijf en haren ingesmeerd met shampoo en wasgel... even in de douche en het was opgelost en mama kon een stiekeme glimlach nog net onderdrukken, maar o jee... ze bezorgen toch wel veel extra werk...
Met stiften tekenen doen we niet meer... de tafel en de meisjes zijn mooi betekend, het papier is leeg... ook schilderen eindigt op die manier meestal... en knippen? Ze knippen ALLES in kleine stukjes, tot de hoesjes van de DVD's toe, behalve hun papier... dat is onaangetast.
Vanmorgen was mijn duiveltje ook weer in haar nopjes. Ze ging zelf een pakje chocomelk nemen in de frigo. Geen probleem, mama ging mee. Maar mama maakte een fout, ze liet zusje alleen in de keuken om de choco op te drinken. Dat duurde toch wel langer dan anders, dus riep mama naar zusje wat ze aan het doen was? 'De tafel afvegen' was het antwoord. Ze knoeien nogal eens, dus niet meteen paniek... maar toen ze zei: 'een eitje eten' begon mama zich zorgen te maken. Dus ging mama snel kijken en inderdaad Zusje stond de tafel af te vegen. Op tafel was er inderdaad geknoeid... grote klodders eigeel... en eierschalen... en op de grond drupte het eiwit... en zij stond midden in de plas... MAAR ze was het zelf aan het opvegen, met een zuivere, droge schoteldoek...
En zo begint de dag hier... met mijn twee rustige meisjes, met wie je nooit iets bijzonders meemaakt, waar je nooit boos op moet zijn, waar je geen last mee hebt...
Maar ze kunnen toch ook zoooooooooo schattig zijn!!!! ;-)
reacties (0)