Zwanger van nummer 3!!

Zoals de titel al zegt: wij verwachten weer een kindje!! Voor sommigen misschien een verrassing, voor sommigen totaal niet ;-)

Het begon allemaal zo:

Ik wilde al heel snel na de geboorte van E. een derde kindje, of ik wist al heel snel dat ik er nog eentje wilde, daarom hoefde het niet meteen te zijn, want met 2 meisjes kort achter elkaar hadden we toch wel onze handen vol. Helaas was mijn man heel stellig, hij wilde maximaal 2 kindjes, een derde was geen optie.
Hoe is het dan toch zover kunnen komen?
Na verloop van tijd begon ik steeds meer te verlangen naar nog een kindje en mijn man ging soms mee in dat verhaal, soms deed hij moeilijk en nog andere keren werd hij kwaad. Ik heb toen geprobeerd mijn verdere kinderwens te laten uitdoven, maar overal om mee heen werden mensen zwanger, werden baby's geboren en bij elk babybezoek deed het meer en meer pijn omdat het voor ons niet meer weggelegd was. Ik heb daar toen diep over gezeten... en uiteindelijk ben ik HET gesprek met mijn man aangegaan.
Hij zei toen dat hij wist dat het bij mij diep zat, dat hij NIET geen derde kindje meer wilde, maar dat hij dacht dat dit voor ons niet haalbaar zou zijn ivm financiën. Ik heb toen toegegeven dat ik ook praktische bezwaren had, maar samen hebben we die bezwaren één voor één bekeken en besproken. Mijn man vroeg bedenktijd en die kreeg hij dan ook. En op mijn verjaardag volgde dan de verlossing, we zouden het alleszins proberen!! Zijn enige voorwaarde was dat we niet meer voor 2013 gingen, want een najaarsbaby zag hij niet zitten ivm overvolle agenda's.
We telden dan mijn strips van de pil en besloten die nog op te maken, we zouden dan ergens eind april of begin mei stoppen.

Op 18 april nam ik mijn laatste pil! Op 24 april was de eerste dag van de eerste ongesteldheid na het stoppen. Ik begon de dagen te tellen om een idee te krijgen van mijn cyclus en hield een gemiddelde van 40 dagen in mijn achterhoofd.
Op dag 41 besloot ik te testen, die was negatief. Ik begon toen te stressen over lange cycli, zoals ik vroeger had toen ik probeerde zwanger te raken van L. Ik hoopte dus dat mijn mentruatie snel zou volgen. Maar die kwam maar niet.

Op 24 juni, dag 60 van mijn cyclus, was er nog steeds geen teken van aankomende menstruatie. Dus besloot ik nog maar een testje te doen, om zeker te zijn... ik verwachtte een negetieve uitslag, maar tot mijn grote verbazing zag ik 2 (duidelijke) streepjes!! Hier had ik niet meer op gerekend!
's Avonds gooide ik er nog een digitale tegenaan en kwam het verdict op positief en 3+, dus meer dan 3 weken daarvoor bevrucht, dus meer dan 5wk zwanger... maar hoelang is dat dan??? Wij gingen uit van  die 5 weken. Als ik die telling aanhou, ben ik nu ongeveer 7wk ver en verwachten we ons kindje eind februari 2014.
De dag erna maakte ik meteen een afspraak bij de gyn en die zal dus plaatsvinden op 19 juli! Nog zolang wachten!!!

Ondertussen heb ik eigenlijk nergens echt last van... niet extreem moe, zoals bij de vorige 2, nooit misselijk (heel af en toe eens, maar echt verwaarloosbaar), wel gevoelige borsten (zolang ik kleren draag, valt het mee, maar met blote borsten iets aanraken, is hel!!) alleen heel erg verkouden nu, maar ook dat is aan de beterhand, lijkt het.
Het gebrek aan kwaaltjes maakt me wel wat onzeker, evenals het feit dat ik nog geen foliumzuur innam en in het begin van mijn cyclus zware medicijnen heb genomen tegen maag- en darmkrampen en antibiotica tegen keelontsteking, maar ik ga ervan uit dat ik toen onmogelijk zwanger kon zijn, anders had de test op dag 41 positief moeten zijn. Sinds de positieve test neem ik ook elke dag trouw mijn omnibionta pronatal in, en ook bij de andere twee heb ik de eerste 7wk geen foliumzuur geslikt...
Nu maar duimen dat alles goed blijft gaan en dat we een mooie echo krijgen 19 juli en dan eind februari (of iets vroeger of iets later) een mooi broertje of zusje voor de meisjes...