K&G 25/10

Gisterenavond was het weer zover: we mochten nog een keer op controle!
Ik wist van mijn schoonzus al dat ze Lyvia dit keer uitgebreider zouden testen qua ontwikkeling en ik wist ook al dat ze die testen waarschijnlijk niet zou kunnen... maar goed, het had toch geen zin om dan ineens de afgelopen week intensief te gaan oefenen op alles wat ze testen, want dan zouden we nog niks zeker weten. En we stellen ons al vragen bij haar taalontwikkeling, dus konden we het beter zo laten.
Elyssa moest haar BMR-prikken krijgen...

Om 10 voor zes hadden we een afspraak, maar we waren een beetje vroeger. Gelukkig was het toen nog niet druk en mochten we meteen gaan wegen en meten.
Eerst mocht Elyssa. Zij weegt nu 9.210kg en is 78 cm... op de curve zagen we goed dat ze dus een lange, slanke dame is. Een heel gemiddeld gewicht, maar wel groter dan het gemiddelde...

Daarna was Lyvia aan de beurt. Zij mocht staand zich laten meten en dat ging heel goed!! Ze bleef braaf staan tegen de muur en liet alles gemakkelijk doen. De resultaten: 10.020kg en 84.6cm!!! WAUW!!!! EINDELIJK 10 KG!!!!!!!! :-)

Na het meten mochten we meteen bij de verpleegster binnen. Zij vroeg hoe alles ging en daarna vroeg ze of we een ogentest wilden laten doen. Ze hadden een nieuw apparaat dat zou testen op risico van een 'lui' oog. Dus die test deden we ook: ze hield het apparaat gericht op het gezichtje van Elyssa, er klonken een paar piepjes en geluidjes, er kwamen lichtjes in het apparaat (dat eruitzag als een gezichtje) en klaar was kees... daarna was Lyvia aan de beurt. Allebei hadden ze goede resultaten. Uiteindelijk vroeg ze naar de spraak van Lyvia. Wij uitten onze bezorgdheid en zij nam die gelukkig serieus. Ze ging in op wat Lyvia wél kan. Ze vroeg of ze 2-woordzinnen gebruikte. Ik dacht van niet... ik heb haar ooit wel eens 'opa pitje sjlape' horen zeggen (Opa is een beetje aan het slapen in het Nederlands) maar buiten die 'zin' gebruikt ze meestal losse woorden. Volgens de verpleegster was dat nog altijd normaal, maar ze vond het wel wat vreemd dat Lyvia geen woordjes wil nazeggen. Dat zou ze nu volop moeten doen. Wij vroegen ons af of ze misschien niet goed hoorde, maar volgens de verpleegster zou daar de oorzaak niet liggen, al moest de kinderarts daarna dan maar extra naar de oortjes kijken. Ze begrijpt ook best veel (zo goed als alles), maar volgens ons is ze gewoon ENORM KOPPIG!!!! Als zij niet wil nazeggen, kan je op je hoofd gaan staan, dan nog zal ze het woord niet herhalen... De verpleegster gaf ons de raad nog even af te wachten. Als we dan zagen in december of zo, dat ze nog geen enkele vooruitgang had geboekt, konden we een afspraak maken bij het KIDS om te laten testen of er iets anders aan de hand was. (ontwikkelingsstoornis??)

Over Elyssa viel niet zoveel te zeggen. Zij doet alles wat ze moet doen, is in onze ogen zelfs enorm snel met alles... ze staat alleen recht, gaat zelf terug zitten, stapt goed met steun en probeert sinds een week of 2 ook af en toe een pasje alleen te zetten. Die is dus goed op schema voorlopig. Zij brabbelt ook de oren van je hoofd en begint nu zelfs bepaalde klanken bewust te gebruiken (AAAAA als ze daag wil zeggen en dan zwaait ze naar je, KA als je iets geeft, dus bedankt) Dat was allemaal goed.

Als laatste moesten we naar de kinderarts. Eerst mocht Lyvia omdat Elyssa de prikken moest krijgen en dan waarschijnlijk zou wenen. Lyvia werd onderzocht en daarna moest ze DE testen doen.

Eerst moest ze blokjes stapelen. Dat kan ze best goed en dat lukte dus ook naar behoren. Daarna duidde de dokter dingen aan in een boekje... het was de bedoeling dat zij dan zei wat het was... :s Tja... niet dus. De dokter wees als eerste ding een huisje aan, tja, dat woord kent ze niet.. helaas... als de dokter bij de Beer begonnen was, had ik nog hoop gehad, maar helaas... Dus maakte de dokter het gemakkelijker... ze vroeg om de beer aan te wijzen, dat ging goed, daarna de stoel, dat lukte ook (wist ik niet eens dat ze dat kende), de koe ging ook goed, de schoenen zorgden voor twijfel, maar lukten ook uiteindelijk. Toen ging het moeilijker, want toen kreeg ze méér prentjes tegelijk te zien en moest ze weer de koe, de stoel, de schoenen en de beer aanwijzen. Je zag haar twijfelen, maar uiteindelijk lukte het haar wel! Ik was al helemaal fier op haar, omdat ze toch meer woorden kende dan ik dacht... daarna vroeg de dokter of ze haar neusje, buikje, mondje etc. kon aanduiden. Ze had er op dat moment geen zin meer in, maar ik vertelde dat ze dat dus wel kan en dat volstond wel. Ze kan namelijk: neus, oortjes, haartjes, mondje, buik, handjes, voetjes en knieën aanwijzen. Dat was goed volgens de dokter.
Zij besloot dus dat Lyvia ons wel begrijpt, maar dat ze wel inderdaad trager is op vlak van napraten en woordjes zelf zeggen. Ook zij raadde ons aan nog even af te wachten en daarna (als er geen evolutie in zat) contact op te nemen met een KNO (om medische redenen uit te sluiten, maar zijzelf zag verder niets bijzonders) of/ en het KIDS.

Daarna was Elyssa. Zij werd onderzocht, alles in orde. Daarna werd haar hoofdje gemeten... *zucht* de dokter heeft 3x opnieuw gemeten, maar kwam 3x tot hetzelfde besluit: haar hoofdje is niet genoeg gegroeid!! Ze is nu zelfs weer gezakt op haar eigen curve... Ze kon de fontanel nog maar net onderscheiden, maar wel pas na een paar keer voelen. Dus ook voor Elyssa een verwijsbrief naar de kinderarts en die moet dan beslissen of er opnieuw foto's gemaakt moeten worden van de schedelnaden e.d. Volgens de dokter was op vlak van ontwikkeling alles heel normaal en zouden het de schedelnaden dus niet zijn, maar feit bleef dat de groei van haar hoofdje niet verliep zoals moest... daarom dus een verwijsbrief. Ze raadde aan om dan misschien ook bij de KA de taalontwikkeling van Lyvia aan te kaarten 'als we dan toch daar waren'.

Daarna kreeg Elyssa dus eindelijk haar prikjes: tegen Bof, Mazelen, Rode hond en tegen hersenvliesontsteking... 2 prikken, in elke arm één... en ze vond het écht niks!!! Voor de prikken was ze al aan het huilen, want ze vind aan al die onderzoeken niks. Maar toen de prikken kwamen... echt zo hard heeft Lyvia zelfs nooit gehuild!!!!!!!!! Ik denk dat heel Tongeren en omstreken haar heeft kunnen horen! Ze was helemaal in paniek... en natuurlijk had ik het tutje in de tas laten zitten. Maar toen we haar dan gingen aankleden, en haar tutje gaven, bleef ze maar huilen!! Zelfs in de auto was het nog niet helemaal over... pas toen we in de winkel haar in de winkelkar zetten, stopte ze met wenen en snikken. Ze kreeg dan wel een vleesje bij de slager... en was toen weer helemaal vrolijk ;-)

We zijn er dus nog niet vanaf... Ik ga dus proberen om volgende week een afspraak te versieren bij de kinderarts en dan zien we wel weer hoe het verder moet, zeker???

Ik ben blij dat verder wel alles normaal en goed is met mijn meisjes, maar toch blijft er een zekere ongerustheid en 'wat als...' blijft toch ook wel door mijn hoofd spoken, maar ik probeer mezelf te overtuigen dat ze het gewoon wél goed doen en dat die kleine dingetjes binnenkort wel opgelost zijn...

De volgende controle is voor eind januari en dan krijgt Elyssa haar laatste prikken... gelukkig!!!