Bevallingsverhaal Elyssa

Woensdagmorgen: half 5: ik moest dringend naar het toilet... terwijl ik beneden was, hoorde ik ineens Lyvia heel hard huilen... ik hoopte dat mijn man haar even zou troosten, maar het huilen ging verder... toen ik boven kwam, hoorde ik dat het gehuil vanuit onze kamer kwam... Lyvia lag al in ons bed... mijn man was wat kregelig omdat ze desondanks niet stopte met huilen. Maar toen ik erbij kroop, werd ze wel rustig. Omdat Peter 's morgens op moest om te werken, probeerde ik Lyvia terug in slaap te krijgen, maar dat lukte niet zo goed... ze was gelukkig wel stil... en een uurtje later sliep ze dan toch, dus kon ik ook mijn ogen terug dichtdoen...

5 minuten na half zes: ik had maar net mijn ogen dicht, toen ik ineens 'KNAK' voelde... "Auw" riep ik, want het was redelijk pijnlijk... mijn man schrok wakker en keek me aan alsof ik gek was... "mijn water is gebroken" zei ik... onmiddellijk volgde de actie! Peter vloog uit bed, nam Lyvia op en rende met haar naar haar kamertje waar hij haar in bed dropte. Natuurlijk schrok zij wakker en begon te huilen... Dan maar mee naar beneden. Daar gingen we alledrie naar de badkamer: ik op het toilet (ik had nog steeds geen vocht voelen weglopen en twijfelde daardoor wel wat...) Peter kleedde zich aan en poetste zijn tanden en Lyvia kroop rond... toen ik op het toilet zat, voelde ik wel al snel buikkrampen komen opzetten, maar er was nog geen druppel vruchtwater weggelopen ...

Peter nam Lyvia dan mee om haar een zuivere pamper te geven en ik ging dan maar de keuken in om een flesje te maken voor haar, maar tijdens het maken van het flesje begonnen de weeën goed op te zetten. Omdat zusje nog niet was ingedaald ging ik voor alle zekerheid maar plat liggen in de zetel terwijl Lyvia dronk. Ik belde mijn ouders omdat zij naar ons moesten komen voor Lyvia. Terwijl ik daar lag, liep ineens een hele plas vructwater weg en de weeën werden steeds heviger en volgden elkaar al vrij snel op.

We besloten dan maar niet langer te wachten en naar het ziekenhuis te vertrekken Mijn ouders belden we dat ze daarheen moesten komen voor Lyvia.

Om iets voor half 7 kwamen we daar aan en mijn ouders stopten direct na ons. Lyvia overladen en ook de autostoel...

Via spoed gingen we binnen, waar ze mij in een rolstoel duwden en naar het verloskwartier reden. Daar was nog niemand... na 5 minuten kwamen er 2 vroedvrouwen aan. Ze vroegen of ik ontsluiting had, dus zei ik dat ik de dag ervoor maar een klein vingertje had bij de gyn... ze hingen me dan maar gewoon aan de monitor, maar de weeën waren toen toch al heel hevig! Ze gingen weg want de ochtendploeg zou het overnemen... na 10 minuten aan de monitor voelde ik ineens persdrang!! De weeën waren ook heel pijnlijk en volgden elkaar in een razendsnel tempo... dus wij belden voor een vroedvrouw... natuurlijk was de wissel net gebeurd...

Ik zei dat ik persdrang had... hun reactie: maar je hebt toch nog geen ontsluiting?? Ik zei dat ik bij Lyvia ook op een uur tijd van 1 cm naar volledig was gegaan en dus besloten ze toch eens te voelen...

Lichtjes in paniek hoorde ik de vroedvrouw tegen haar collega fluisteren dat ze de verloskamer moest klaarmaken en de gyn bellen dat hij NU moest komen voor de bevalling! Het was net 7 uur geweest...

Ze reden me dan naar de verloskamer waar ze me toch nog eens wilde onderzoeken... er stond nog een klein randje... dus moesten we eerst nog een drietal weeën wegpuffen.   Nog eens voelen...ja, nu mocht ik zachtjes meepersen... oei!!! Het hoofdje zakt heel snel!! En de gyn is er nog niet!!! Of ik de persweeën nog even kon wegpuffen...??!!!! Tuurlijk, ik zal proberen, maar de drang viel echt niet weg te puffen... ik probeerde het tegen te houden, maar MOEST gewoon meepersen... zusje wilde er koste wat kost uit!! Na vier keer persen was het hoofdje er al!! Nog een keertje en... daar was ze dan!!

Elyssa was geboren!!! Het was 7u23!

Ze legden haar op mij met de woorden: "het is een klein dikkerdje!" Ik kon het niet geloven!! MIJN dochter had dikke papwangen en spekbilletjes!!!!! Ik mocht haar op mij houden tot de gyn er was... toen werd ze gewogen (3.880kg!!!!) en gemeten (52.5cm!!!) en ondertussen hielp de gyn met de placenta en hechtte hij mijn inwendig scheurtje...

Alles was prima met Elyssa, maar ze maakten zich zorgen over mij... ik had behoorlijk wat bloed verloren en voelde me ook slap en beverig...

De eerste dag was ik snel duizelig, en hebben ze goed gecontroleerd of het bloedverlies niet te erg werd, maar uiteindelijk was alles in orde...

Ook Elyssa heeft behoorlijk geleden tijdens de bevalling... zij heeft alle druk met haar gezichtje opgevangen en de eerste dag was haar hele gezicht blauw... ook de adertjes in haar oogjes zijn gesprongen... het ziet er eng uit, maar gelukkig is het al voor een groot deel weggetrokken...