Nesteldrang

Het is nu bijna half elf 's avonds en ik... ik ben mijn dressoir aan het uitmesten... :s

Het werd wel tijd eigenlijk, want één plank werd nog volledig in beslag genomen door suikerbonen van Lyvia's geboorte (die overigens nog steeds heel lekker waren, al zijn ze al bijna 1 jaar oud!)!! Zou dit nu dan toch die nesteldrang zijn waar iedereen het altijd over heeft?

Bij Lyvia had ik er echt geen last van... ja, ik wilde haar kamertje af hebben, maar mijn man was eigenlijk nog erger, die heeft in juni het kamertje afgewerkt, terwijl ik uitgerekend was voor eind september! dus ik had er verder geen omkijken naar... en ja, ik had het park klaar staan in de living, en ja, ook suikerbonen en geboortekaartjes waren ergens eind augustus wel zo ver klaar dat ALS het zou gebeuren alles gewoon lekker klaar stond...
Maar echte poets- en opruimbuien heb ik nooit gehad bij haar...
De zaterdag dat mijn vliezen braken heb ik overdag de laatste potjes suikerbonen gemaakt, een lekker uitgebreid bad genomen en verder niks... mijn man was nog buiten aan het terras aan het werken, dus poetsen had geen zin als ze telkens met vuile schoenen binnen kwamen...

Ik heb nu ook niet echt poetsbuien, maar wel opruimbuien en dan vooral 'zorg-dat-je-jebroek-vasthoudt-anders-gooi-ik-die-ook-mee-weg-' buien. Ik heb er echt ineens genoeg van dat mijn hele living ingenomen wordt door ROMMEL!! Papieren op de bureau... suikerbonen van een jaar oud in de kast... zelfs het park zou ik liever weghalen uit de living, maar dat hebben we binnenkort weer nodig!

Ik heb beslist dat mijn salontafel eruit vliegt... naar de rommelkamer boven, want kwijt wil ik ze ook weer niet... aangezien ik die wel weer nodig ga hebben eens de kindjes groter zijn. maar goed, en al het speelgoed van Lyvia dat nu rondslingert, moet netjes in bakken en in rekken, maar het moet wel nog bereikbaar zijn, dus wil ik ineens rekken met bakken gaan kopen in de Ikea, mijn meubels op heel andere plaatsen zetten, zodat er plaats is voor die rekken en als ik dan eindelijk bedacht heb hoe ik het wil, verander ik totaal weer van gedachten, zodat het maar goed is dat ik nog niet echt iets gekocht heb...

Ik denk niet dat het heel slecht is om alle kasten nog eens leeg te halen en dingen weg te gooien, maar ergens heb ik altijd een stemmetje dat me zegt dat ik misschien heel later wel eens spijt zou kunnen krijgen...
Dat is zo verwarrend!!!

En ik heb nu echt eens kunnen ervaren wat het is om stemmingswisselingen te krijgen... nooit last van gehad, niet net voor of tijdens mijn regels, niet tijdens de hele zwangerschap van Lyvia en ook niet tijdens deze zwangerschap... dacht ik... tot nu dan...
Ik wilde mijn man weer één van mijn wilde plannen vertellen om toch maar onze living op te ruimen en eventueel nieuwe rekken te kopen en hoe IK het allemaal zag en zo, hij maakt een grapje van 'jaja, die rek daar en het park dan daar...' (want daar heb ik het gisteren ook al uitvoerig over gehad) en lap... ik begin gelijk te janken als een klein kind, want ik dacht gelijk dat hij bedoelde 'hou nu eens eindelijk op met zagen en laat me met rust, het interesseert me geen zak wat JIJ wil'
Ik kon zelfs niet meer praten, zo hard jankte ik... mijn man was helemaal de<kluts kwijt!! Ik ben toen maar even de kat gaan voeren en het afval uitsorteren om even tot rust te komen... daarna ben ik mijn excuses maar gaan aanbieden, ocharme, hij was er echt niet goed van!!
Maar ja, hij is het niet gewoon van mij dat ik zo ineens van enthousiast naar een wrak kan gaan... omdat ik dat nog nooit eerder had!!
Heel erg frustrerend! Maar goed, nog een paar weekjes en dan zullen die dingen hopelijk wel verdwijnen en kan ik weer gewoon mijn eigen luie, maar wel emotioneel stabiele zelf zijn!