Eerste echo (5/3)

Gisteren (5/3) de eerste echo gehad... ik was superzenuwachtig!!! Ik moest namelijk helemaal alleen gaan, mijn man moest werken en ik had niemand anders meegevraagd, want die eerste echo vind ik eigenlijk iets dat je privé moet beleven (plus het feit dat zo'n eerste echo inwendig gedaan wordt! Maar bij mijn vorige zwangerschap is mijn mama ook meegegaan naar de nekplooimeting, ook inwendig en mijn zusje is toen ook eens meegegaan, dus...)

Maar gaat ik zat daar helemaal in mijn eentje in de wachtzaal, voor mij was een vrouw en een koppel dat zo te horen ook een kindje verwachtte... kwam uiteindelijk de dokter de vrouw roepen... bleek het een stagiair te zijn... nou ja, niet erg, ben wel meer gewend, maar toch werd ik op stond nog zenuwachtiger... het is al niks om naar de gyn te gaan, maar als ze daar dan nog met 2 naar binnen staan te loeren...
Maar goed, tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen voor mijn eerste zwangerschap waren er soms 6 personen die mee stonden te kijken, dus ik ben wel al wat gewend... al blijf ik me ongemakkelijk voelen, natuurlijk...

Uiteindelijk was het dan mijn beurt: de gyn vroeg onmiddellijk hoe het met Lyvia ging en hoe het met mij was... toen vroeg hij waarvoor ik kwam, ik zei dat ik waarschijnlijk zwanger was... hij wenste me onmiddellijk proficiat en zei: "Dan is het nogal snel gegaan dit keer..." Van een understatement gesproken ;-)

Tja, en toen mocht ik dan op de tafel gaan liggen en ging hij een echo doen... ik was echt zo zenuwachtig... wat als er iets mis was, ik was heel alleen daar... maar ja... het zou wel goed zijn... of niet???
Onmiddellijk was op het scherm een vruchtzakje te zien met 'iets' in... dus ik was ECHT zwanger... toch al een goed teken... Verwoed begon ik naar een knipperlichtje te zoeken, maar natuurlijk zag ik dat niet... alweer stress, maar toen wees de gyn met zijn muispijltje naar een minuscuul flikkerding... daar was het... hij liet de hartslag zelfs even horen, een stevige hartslag, goed... ik was gerust gesteld...
Dan ging hij meten: van kop tot kontje: ongeveer 2 cm... dat wil dus zeggen: 8w en 6d zwanger!!! Dus al een week langer dan ik uitgerekend had... joepie!! Dat ging lekker! :-)

Hij wees nog even aan waar het hoofdje zat, het lijfje en de schaduw van een beentje en een armpje en toen was het weer gedaan... maar ik kreeg wel een mooie foto mee naar huis...

Mijn uitgerekende datum is nu dus 9 oktober... :-)
Ik kan haast niet wachten tot we weer wat verder zijn en ik de baby zelf kan voelen bewegen... maar nu eerst nog even door die laatste weken van overdreven vermoeidheid en erge misselijkheid heen... nog even en dan is het weer fijn genieten van de zwangerschap...

Op 23 maart krijg ik de nekplooimeting en moet ik ook een afspraak voor een bloedname maken, zowel voor de triple test als voor een zeer vroege suikertest, aangezien ik vorige keer een zeer lichte vorm van diabetes had...
En ook gaan ze groei van het kindje dit keer zeer nauwlettend in de gaten houden, zodat we hopelijk niet weer in dezelfde situatie als bij Lyvia komen te zitten...

Ik hou jullie op de hoogte!!