Zieke Thybe

Oh oh, wat een mooie mijlpaal moest zijn werd een herinnering in het ziekenhuis.
Je bent al poosje verkouden, via je zus hebben we het allemaal gehad.
Alleen jij kan het niet verwerken, je hoest je rot, spuugt slijm op en drinkt steeds moeilijker en minder.
Je bent normaal amper te remmen op je fles, maar nu krijgen we het er met geen mogelijkheid in. Je slaapt steeds meer en wordt suf,
Zo belanden we zaterdag via de eerste hulp op de spoed eisende hulp. Je wordt geholpen en krijgt medicijnen mee, dat zou je moeten helpen maar helaas.
Zondagavond zitten we er weer en nu wordt je opgenomen. Je krijgt een sonde en zo ook voldoende vocht en mineralen/zouten.
Je knapt iets op, ergens tijdens de wakkere momenten zie ik 'mijn Thybe' terug komen, maar wat heb je nog een last.
Je blijft veel slapen, passend bij het harde werken van je lichaam en het bestrijden van de ziekte.
Ik ben intens gelukkig na wat zware dagen en momenten dat je weer een glimlach laat zien terwijl je in mijn armen ligt. Blijkbaar voel je je ook weer wat beter.
Vannacht blijven we sowieso nog. Ik hoop snel naar huis te kunnen, maar dat moet wel verantwoord!
Kom op lieve Thybe, wordt beter!