Ach lief klein meisje toch. . .

Wat was dat schrikken voor ons allemaal!
Papa haalt je uit bed en komt met je de trap af, zoals jullie zo vaak samen doen.
Maar dan opeens in een seconde is alles anders. Ik zit in de kamer, hoor kabaal op de trap,
Papa slaakt een kreet, boem, boem, boem en dan zie ik je zo de kamer in stuiteren.
Je huilt gelijk hard, ik pak je voorzichtig op nadat ik zie dat je wel alles normaal beweegt.
Je bent te troosten, pakt spulletjes met 2 handen en het lijkt allemaal goed.
Toch bellen we de huisartsenpost voor de zekerheid.
Gezien je jonge leeftijd en de hoogte van de val willen ze je graag zien.
De eerste indruk is goed, je huilt harder bij het zien van de dokter die ivm corona goed ingepakt is dan
Dan van het onderzoek. Aangezien je niet aangeraakt wordt. We mogen naar huis en krijgen wel een
wek advies voor elk uur, dit zal pittig worden.
Wij verdelen de shift, ik begin. Om 21 uur doe ik heel zacht de deur open.
Normaal zou je hier niet wakker van worden, maar nu gil je het uit.
Niks lijkt te werken, anders dan je bij mij al wiegend in slaap te laten vallen.
Je slaapt heel ligt en schrikt snel wakker, echt slapen lukt dus niet.
Ik ben zelf ook op, van de schrik, de angst dat er mss toch iets niet goed zit.
Maar je bent troostbaar, dus dan hoefden we niet te bellen. Echter bij papa lukt het
niet om tot rust te komen en te stoppen met huilen, nu ben je wel ontroostbaar.
Toch een nieuw belletje naar de huisartsenpost, ze willen je opnieuw zien. We zijn er
zo tegen half 4. Na wat onderzoek blijkt wel dat er weinig reden is tot zorg, gelukkig maar.
Maar voor de rest van de nacht wordt wel opname voorgesteld, dus daar stemmen we
mee in. Slapen doe je niet, gillen echter wel, je bent er hees van.
Na een hele lange vermoeiende dag, mogen we om 15.00 naar huis. Je hebt nog steeds niet geslapen,
maar meid wat doe je het goed! Tijdens het loopje naar de auto val je in de maxi cosi al in slaap.

Gelukkig lijk je er niks anders dan blauwe en schaaf plekken aan over te houden.
Papa voelt zich erg schuldig, maar je lieve lach naar hem laten zien dat jij het allang vergeven hebt!

Je bent zo'n krachtig meisje!

1219 x gelezen, 2

In Baby

reacties (4)


  • 10302

    Wat schrikken zeg! Dat is één van mijn angsten dat ik of mijn man van de trap vallen met ons zoontje in de armen (waarschijnlijk omdat ikzelf wel vaker mij misstap bij de laatst traptredes en hierdoor al meermaals ben gevallen). Arm meisje, de papa zal zich inderdaad wel schuldig voelen, gelukkig geen ernstige letsels aan over gehouden. Een ongeluk is zo snel gebeurd!

  • Tienus

    Ja zeker. Zelf heb ik die angst ook, maar zoals toen je kan er niks aan doen

  • Tallie1

    O nee. Dat is schrikken zeg. Gelukkig is het goed afgelopen.

  • Mykha

    Onee wat zielig! Ongelukjes kunnen gebeuren... gelukkig gaat het goed. Succes!