Dag en nacht

Oh wat ben ik soms toch gek op mn kids...
En wat zijn ze ontzettend verschillend van elkaar. Mijn oudste was vanaf dag 1 een gevoelig kindje. Erg snel bang van eigenlijk alles, Overstrekte zich snel, heeft hele stijve bewegingen (helaas mijn genen, hebben mijn vader en ik ook) maar een zonnestraaltje als hij blij is en een donderwolkje als het mis is. Erg in zijn eigen wereldje soms maar ook erg slim. Hij denkt over alles na en is vind overal een verklaring voor die vaak wel dicht bij de waarheid ligt of best logisch is dat hij tot die conclussie komt. Hij is super respectvol en attent van nature (vraagt hoe het met iedereen gaat, zal ook proberen wat liefs voor je te doen als je je even minder voelt)
En dan mijn jongste. Vanaf dag 1 overal van vermaakt, grinnikt tot de dag van vandaag nog zelfs in zijn slaap. Hij is echt een allemans vriendje, ziet nergens gevaar in, doet hij zich pijn doet hij of er niks aan de hand is. Hij kreeg in een iets te vrolijke bui een klauw over zijn grijperige handje van de kat van mn moeder. Geen piep! Alsof er niks bijzonders was gebeurt draaide hij zich om van 'nou dan niet' en speelde lekker verder. Hij is soepel in de heupen, brutaal als het maar kan en is echt een kindje van impulsen: 'ogen dicht en rijden maar'
Ik vind het zo grappig om het contrast tussen die twee te zien. Het is zo verschillend en toch zo verliefd op allebei <3