3 weken later- nog geen uitslag

Jij krijgt rot nieuws over je kleine baby- en de wereld staat op zijn kop! De antwoord,, een NIPT test- voor meer duidelijkheid- de toekomst van je kindje in de hande van vreemden. Jij alleen maar wachten- 

De eerstee week- huil je alleen maar en duurt het even om het allemaal te laten bezinken...hoe nu verder?

De tweede week, ben je boos...hoe kan dit nou- waarom zoveel onduidelijkheid...zoveel vragen...jij gaat googlen, online zoeken voor lotgenoten..mensen die dezelfde als jij doormaakte...mensen die hun ervaringen en kennis met jou kan delen...Jullie zitten samen op het wachtbankje...en een voor een krijgen ze goed nieuws en jij blijft alleen achter op het onzekerheids- bankje- alleen wachten, hopen, bidden, wensen...Gefrustreerd ga je bellen- opzoek naar antwoorden..hoe lang nog wachten...uiterlijk een week- de antwoord...bah nog een week! De onzekerheden maakt je gek...hoe komt het verlossende woord nou? per email? per post? per telefoon? niemand weet het- ieder ziekenhuis heeft zijn eigen beleid..en eigen proceduren... maar de meeste zeggen bellen is slecht nieuws..en post is goed! 

De Derde week probeer je niet meer obsessief ieder mailtje twee keer na te kijken, je probeert kalm blijven als de postbode langs de deur komen, en probeer vooral blijven ademen als de telefoon over gaat met een onbekend nummer. Jij doe je best-, nugter blijven!- positief!..het moet wel anders red je het niet tot het eindpaal. Jij redt het bijna- Maandag, Dinsdag, Woensdag gewoon je ding doen- eten slapen, eten, slapen-  want Donderdag is het zover dan weet je het...jij telt de dagen...

Donderdag middag nog geen antwoord...dan maar bellen als een gek- gineacoloog weet niks...geen uitslagen te zien op computer...dan maar naar Erasmus Zh bellen...daar weten ze ook niet- Dan direct naar de klinische genetica laboratorium bellen..en ja hoor- uw uitslag is gister op de post gegaan...en moet vandaag aankomen. Niet dus- echt om van gek te worden. Inmiddels zijn we een hele maand verder van de dag dat ik de Combinatie test hadden en te horen krijgen dat we een verhoogd risico hebt. Rot! Nooit meer dus- volgende keer gewoon de vruchtwater punctie- 3-5 werkdagen en jij hebt zekerheid...niet 3 weken van slapeloze nachten, stres, mijn hele imuun systeem is er kapot van...en met mijn dochter net op de peuterspeelzaal- hebben we ieder week weer een nieuwe verkouden virus in huis. Ik ben echt klaar- blaasontsteking- verkouden...en emotioneel een wrak- in mijn hele 5 jaar in Nederland ben ik nauwelijks ziek geweest...de laatste drie weken krijg ik gewoon alles tegelijk! 

ik hield het nog goed vol tot gisteren een vriendin op bezoek kwam...heel lief en goed bedoeld vraag ze dan- wat doe je dan als je kindje wel een trisomie afwijking heeft? Wil je dan een Abortus??? Haar woorde sneed door mijn ziel als een lem uit het vuur- Ik voelde gewoon mijn hart brak in stukken...Niemand WIL een zwangerschap afbreken... en zeker ook niet ik, niet op 8 weken, maar nog minder op 16 weken... en de woord Abortus- in dezelfde zin als mijn kindje-mijn baby- een kindje die zo graag gewild zijn- die ik nu al van houden... voor wie ik nu al alles zou geven...een kindje die je al voelt bewegen... en waar je al 16 weken lang ieder dag zijn groei en ontwikkeling bijhouden. Iedereen heeft een keiharde opinie als het gaat om een gezond kindje vs een kindje met een afwijking... maar ik vind dat als jij niet zelf in deze situatie zit- jij beter je opinie en oordeel voor jezelf kunt houden...en zeker je eigen anti-abortus propoganda voor jezelf houden- want daar heb ik nu geen behoeften aan. Zo- ff mijn ei kwijt! he-e-e!

Het kan niet anders, morgen moeten we gewoon de uitslag krijgen... en ik laat het ook zeker hier weten. Omdat ik zoveel steun kreeg van mijn vriendinnetjes hier- het is echt onvoorstelbaar- zoveel begrip en empathie- zoveel die aan je denkt terwijl ze je nauwlijks kennen...is echt een riem onder de hart! Ik wil jullie hoe dan ook hier heel erg voor bedanken...dat ik hier een veilig haven hadden...gaf me veel hoop- nooit kreeg ik hier oordeel of negatieve berichten - Ik weet ik was de laatste weken niet echt het zonnetje in huis- en ook hier niet- soms was het moeilijk ...lief dat ik ondanks dat nog steun en adviesen krijg- ..heel erg bedankt voor het meelezen, en meeleven...de steun en alle hoopgevende en positieve berichtjes- heeft me echt door deze drie weken doorgeholpen...

we blijven hopen, en bidden en dromen over een goeie uitslag ...dat is onze grootste wens op dit moment.. 

tot morgen..liefs