Ik mis je nog steeds..

11 Jaar geleden.De tijd vliegt voorbij.Ik herinner mij het als de dag van gister.Ik keek mijn moeder aan en dacht dat ze mij ging vertellen dat mijn hond dood was.Dat jij er niet meer zou zijn is wel het laatste wat je verwacht.Maar de woorden uit mijn moeders mond,braken mijn hart.Alsof iemand een mes in mijn lijf stak.Er was zelfs een moment in de dagen erna dat ik zelf niet meer wilde leven.Maar ik had nog genoeg om voor te leven en ging door.De weken,maanden en jaren erna waren erg zwaar.Maar ik heb doorgezet.Ik wist dat er meer mooie dingen in het leven zouden komen om voor te leven.Ondanks dat er nu weer een zware tijd is aangebroken,heb ik het mooiste,meest liefdevolle in mijn leven.Jou kleinzoon,die je helaas niet mee heb mogen maken.Maar ik hoop dat je van boven naar hem kijkt en trots op ons bent.Hij is echt een den Hartog en ik ben trots dat ik onze naam heb door kunnen geven aan de volgende generatie.Het verdriet is minder,maar het gemis niet.Ik vraag mij soms af hoe het had kunnen zijn.Hoe we nu in ons leven hadden gestaan.Maar ik koester onze tijd die we samen hebben gehad en geniet van de mooie dingen die ik nu heb in mijn leven.Want het kan zo voorbij zijn.

Papa,ik mis je nog steeds..Heel erg!!

Ik hou van je xx je dochter xx