Mijn opgelopen blijdschap van afgelopen vrijdag was van korte duur.
De meiden zijn al een aantal dagen zeer erg huilerig tot krijsens aan toe en willen alleen nog maar in mn armen zitten hangen bengelen of eigenlijk is het gewoon jengelen. Heb Denize gister naar boven gebracht en haar in bed je gelegd (gelukkig wel heb het ooit wel eens anders gedaan tijdens mn pnd). Ben boos geworden op haar en Ilze. Vanmorgen heeft Mars ze de fles gegeven en verschoond en kwam boven om te vertellen dat ze tevreden en met een schoneluier in de box lagen. Hij weg en ik naar benenden. Nou het is een uurtje goed gegaan en toen begonnen de lady's weer. Ik heb ze gewassen en aangekleed maar ook tijdens normaal dat vrolijke uurtje met zn drietjes waren ze beide niet gezellie. Ik had het zo erg dat ik heel boos ben geworden. Denize lag toen op de commode en die schrok zich rot en was helemaal over haar toertjes heen. Heel zielig huilen. Tja en toen brak ik even in het bijzijn van de meisjes. Wat voelde ik me rot. Waarom mag het niet goed gaan hier waarom waarom waarom ik wil niet weer in een pnd raken ik wil genieten. Het is al zo zwaar geweest 2 jaar lang zwaar ik wil nu rust (van problemen) en genieten van mn jongens en mn meisjes.
Ik vraag me wel eens af hoeveel kan een mens hebben..........
Ik wil gewoon na alle toestanden om mij en de jongens heen rust, vrolijkheid, gezelligheid. Dat hadden we volgens mij wel verdiend.
Ik ben dankbaar dat ik de meisjes heb mogen krijgen en dat ik getrouwd ben met Mars. maar waarom kan ik niet volledig genieten en beangstigd mijn verleden me.
Wil graag wegkruipen in een hoekje en niemand meer zien, maar dan gaat de deur weer open en zet ik mn makser weer op en probeer weer vrolijk te doen.
x
reacties (0)