Vruchtwaterpuncitie(s)

Gister ochtend vroeg voor de vruchtwaterpucntie op reis gegaan. We zijn om half 8 vertrokken richting Amsterdam. Opzich zou het maar een half uurtje rijden zijn maar ja met al die files en zeer weinig parkeer ruitme bij het VU beter te vroeg dan te laat.

Tuurlijk was de file langzaamrijdend en absoluut niet stilstaand dus waren we ruimschoots op tijd in het VU. De balie was zelfs nog niet open. Dus maar even gewacht met een boekje over verre reizen in ons handen. We hebben ons moeten laten inschrijven en daarna kregen we een intake gesprek met een verpleegkundige die ons nog dingen kon uitleggen (die ik al wist maar beter twee keer horen dan niets). Toen moesten we in de wachtruimte wachten. Gelukkig duurde dit absoluut niet lang en werden we snel geroepen.

Het waren drie dames. Een wat jongere die de echo maakte (en nog dingen moest leren, maar daardoor wel weer lekker lang gekeken en dingen werden goed uitgelegd) de gynaecologe top wijfie. Zo lief aardig en behulpzaam. (kon ook nog mn eigen gynaecoloog ) en een verpleegkundige.

Nou de echo begon dus we hebben genoten van het uitzicht. Mars was helemaal verbouwereerd wat hij zag. Twee mooi kindjes die aan het zwemmen waren. Hij kon zn blik niet meer van hun afhouden. De twee lagen er zo super voor dat het een schoolvoorbeeld was. Ze lagen er zo voor (heel lief van hun voor hun moeder) dat ze met een sneltrein vaart alles klaar maakte omdat ik dan maar een punctie kreeg. Dus hoppaaaaaa buik insmeren positie bepalen en hup erin. Zoals ik verwachte (heb hier en daar gevraagd) deed het weinig tot geen zeer. Babyzakje 2 (want daar begonnen ze mee) werd leeg gezogen en toen door de scheidingswand tussen de baby's in naar Babyzakje 1.

Daarna gingen ze nog even verder met de echo heel zachtjes over mn buik. We vroegen of ze al kon zien wat ze waren. Maar daar durfde ze geen echte definitieve uitspraak over te doen. Ze had wel een vermoeden. En daar bleef het bij. De uitslag weten we over 3 weken.

We hebben het ook nog over het werk gehad. En eigenlijk vond zei al dat het werk te zwaar was voor een vrouw die zwanger was van een tweeling. Mocht ook twee dagen niets doen (tja 1 en 1 is tweeling nog steeds) dus ook maar 1 dag plus 1 dag zijn 2 dagen rust. Gister was Mars lekker thuis en vandaag heb ik goede hulp van vanmorgen mn moeder en vanmiddag de jongens. De rest van de week mocht ik nog niet gaan werken dus de hele week thuis. Morgen mag ik wel een boodschapje doen maar niets tillen. Oke dan niet. Ik zal mezelf nooit vergeven als het daardoor fout gaat.

Nu is het wachten geblazen en weet ik over drie weken of de uitslag goed is (heb wel goede hoop) en wat ons gegeven is. 2 jongens of 2 meisjes of een jongen en een meisje.

Ik ben echt blij hoe het gegaan is en zag er als een berg tegenop, maar door deze drie mensen heb ik het als super ervaren. Mars was na de punctie nog helemaal in trans en had niet gelijk in de gaten dat ik lag te huilen tot dat hij door had dat de drie dames mij vroegen of het wel ging.

En omdat ik rhesus b negatief ben kreeg ik nog een overheerlijk stroperige prik als toetje.

Vrijdag moet ik voor extra controle naar mn eigen gyna en krijg ik ook nog een extra echo.

Wat ik nu nog merk is dat mn buik wel gevoeliger is. En dat ik echt wel merk dat ze geprikt hebben. Je kan het vergelijken met een fikse verkeerde prik in je arm.

We wachten vol spanning af op de uitslag en hopen dat we dan echt mogen gaan genieten van alles.

liefs

m&mtjes

en Bianc