Ik begin weer ongeduldig te worden. Ik wil zo graag mijn m&mtjes weer willen zien. Ik wil naar ze kijken bij ze wegzwijmelen. Bah wat duurt die goede week dan nog lang. Niet aankomende maandag heb ik de volgende echo maar die week daarna. (de 15e) pppffffff voelt nog zo ver weg. Ik geniet van alles van de misselijkheid, duizeligheid en de vermoeidheid, de jeugdpuistjes (hihi ben wel al 40 jaar) en tuurlijk van het plassen ('smorgens met een nieuwe fles van moeders voor moeders begonnen en 'smiddags om 3 uur is die toch echt vol). En ik ben trots op mijn groeiende buik. (kan het toch echt niet meer verbergen).
Wij duimen zelf nog heel hard voor die twee wondertjes die ons zo gelukkig maken.
We zijn klaar weten welke kamertje het wordt
We zijn klaar met in welke combinatie ze geboren mogen worden met de namen.
En de verbouwing is al gestart. (moest toch gedaan worden maar nu gelijk maar de gang erin gezet).
Ik hoop dat die twee wondertjes geduldiger zijn dan dat ik zelf ben (blijven ze langer zitten dan week 37).
Lieve 2 kleine wondertjes doe jullie best in mn buik. Ik voed jullie met al het goede wat ik me maar kan verzinnen. Ik doe heel rustig aan, til geen hele zware dingen meer. Lieverds jullie zijn hier onwijs, super en totaal welkom bij ons. Ik hoop dat we jullie weer gauw mogen aanschouwen.
Heel veel liefs
mamma
liefs
m&mtjes en Bianc
reacties (0)