Zit hier met tranen op de bank. Kreeg vandaag mn eerste felicitatie via een kaart. Dat doet je toch heel wat. Het was van Mars. zn baas en zn vrouw. Gewoon ontzettend lief. Juist van diegene waar je het niet van verwacht krijg je iets. En juist van diegene waar je iets van vewacht krijg je niks. Tuurlijk weet ik dat ik niets moet verwachten en dat de mensen niet zijn zoals ik, maar toch je hoopt altijd op iets tastbaars op zo'n moment.
De symptomen zijn nog steeds hetzelfde. Moet niet te veel eten maar wel vaak. Gister nog op mn werk gewoon teweinig gegeten. En om kwart voor 5 werd ik niet echt lekker en erg duizelig dus maar gauw iets gehaald in het restaurant. Ik moet er erg aan wennen dat ik buiten mijn 2 boterhammetjes en 3 stukken fruit toch nog iets extra's meeneemt. Want ik red het echt niet hier mee.
Ik heb nog een vraagje. Vinden jullie het gek/vreemd dat ik mn schoonzusje altijd op de hoogte heb gehouden van de gang van zaken, maar nu we zwanger zijn Mars het aan zijn broer heeft verteld? Ik vond zelf dat het voor Mars (zijn moment) was dat moment. En dat het niet aan mij besteed was. Nu denkt dat Mars dat mn schoonzusje op haar tenen is getrapt. Afgelopen zondag heeft ze ook alleen maar gefeliciteerd gezegd en meer niet. Vondt dat zelf toch wel raar. Er werd niet gevraagd hoe ik me voelde en wanneer ik uitgerekend was. Maar ja ik moet niet verwachten van mensen dat ze hetzelfde reageren als dat ikzelf zou doen.
Liefs
Bianc en mn moppie
En trouwens ik denk dat we al uit de namen zijn. En het woord voor een meisje
...................................
en voor een jongen
................................
Tuurlijk houden we het voor ons zelf. hihihihihihi
reacties (0)