Bevallingsverhaal

Acht weken geleden ben ik bevallen van Emily, de bevalling ging supersnel. Om 03.30 uur wakker geworden van buikpijn. Beetje zeurend, niks bijzonders dacht ik nog. Om 4.00 uur besefte ik me dat de weeën waren begonnen. De verloskundige kwam om 5.45 uur en om 6.08 is Emily geboren na 2 keer persen. Geen enkele hechting nodig gehad, dus eigenlijk een prachtige bevalling. Wel erg veel na weeën, toch zeker 2 dagen last van gehad. Het gekke is eigenlijk dat als ik aan de bevalling terug denk dat ik dan echt emotioneel word. Het is zo snel gegaan, binnen no time heftige weeën en in mijn eigen wereldje gegaan dat ik het eigenlijk allemaal niet zo bewust heb meegemaakt. Klinkt heel gek maar ik had een thuisbevalling iets romantischer in gedachten. Muziekje er bij, bakje thee tussen de weeën door, eventueel een massage om de pijn te verlichten. Maar nee, gewoon even in 2 uurtjes keihard weeën opvangen en persen maar. Emily is geboren in haar vliezen, ook best bijzonder. Helaas geen foto van en heb het zelf ook niet gezien omdat ik in een nogal vreemde positie haar ter wereld bracht (op handen en voeten) De kraamhulp was te laat en wat papa aan het doen was op het moment dat ze ter wereld kwam, weet ik ook niet. Geloof dat hij ergens in een hoek van de kamer mee keek. Toen ze tussen mn benen lag en begon te huilen was ik zo van de wereld dat ik niet eens gelijk kon kijken. Ik hoorde haar en dat was genoeg. Uiteindelijk mn hoofd uit het kussen gehaald en haar op de kop bekeken. voorzichtig ben ik omgedraaid zodat De verloskundige haar op mijn buik kon leggen. Toen pas zag ik papa met tranen in zijn ogen naar zijn eerste kind kijken. Wat mooi om te zien. De kraamhulp en mijn moeder kwamen ongeveer tegelijkertijd binnen. Mijn moeder heeft toen mijn oudste dochter wakker gemaakt die gelukkig niks heeft meegekregen van de bevalling. Zo ga je lekker slapen en zo word je wakker gemaakt omdat je grote zus bent. In haar pyjama met haar haren recht overeind kwam ze naar beneden om haar zusje voor het eerst te ontmoeten. Ook een prachtig moment. En ook daar geen foto van want we waren allemaal helemaal in de wolken.

Nu is ze bijna 2 maanden oud, hoort ze er helemaal bij en hebben we ons nieuwe ritme als gezin gevonden.
Lieve Emily, je zat totaal niet in onze planning want papa en mama leerden elkaar pas net kennen maar wat ben je welkom... Ik had je zus niet een mooier cadeau kunnen geven en wat is ze ongelooflijk trots op je.