Hoe kan het??
Bijna niet te filmen...
In 2009 had ik een complete mola, het zette ons leven voor een tijdje helemaal op zijn kop.
Ik was boos, verdrietig en ook verward...Mag je verdriet hebben om een mola?? Het was een complete dus er zat geen kindje in wording en dat gaf oorlog in mijn hoofd, ik rouwde om troep in mijn buik..raar..
Begrip was er weinig, men gaf mij het idee dat ik niet mocht rouwen er waren maar zeer weinig mensen die me steunde.
Gelukkig kreeg ik na de mola nog een geweldige zoon! Dat verzacht het leed, eerlijk is eerlijk.
Maar de oorlog in mijn hoofd en verwarring is er nog wel..
Nu mijn zusje.. een partiële mola!
Ik was er vorige week al bang voor, maar iedereen verklaarde me voor gek. Mola's komen niet superveel voor dus al helemaal niet 2 keer in een familie.
Niet te geloven en wat had ik het graag anders gezien!!
Het maakt mijn ervaring weer even vers en dan zie ik ook haar zorgen en verdriet!
Vandaag wordt ze geholpen en ik kan niet meer doen dan er zijn, met raad en advies en vooral een luisterend oor.
Voor familie ben ik nu een vraagbaak, en ik beantwoord wat ik kan. Maar ergens is het ook pijnlijk, nu ineens is een mola erg en mag ik (eindelijk) mijn verhaal vertellen..schaam me ervoor dat ik het zo voel, sorry..
Ik probeer het dan maar weer te relativeren en denk als mijn ervaring helpt dat mijn zusje goede hulp krijgt dan is het al wat beter..en en passant kan ik ook eens eindelijk mijn verhaal kwijt..
Nou, genoeg gezeur on my behalf...ga nu weer bij de foon zitten tot ze bellen dat ze klaar is en duimen dat haar hcg snel verdwijnt zodat ze snel weer verder kan!!!
reacties (0)