Weer ongesteld na missed abortion

Tja vanmorgen was t zover, weer ongesteld. De laatste keer was 15 januari, daarna werd ik zwanger. Blij dat ik was en mijn vriend natuurlijk ook. Maar de eerste echo bij deVK was met zo n 6 weken er was toen een klein vruchtje met dooierzakje te zien en een zwak kloppend hartje, zij zei dat dat kon omdat t nog heel vroeg was in de zwangerschap. Toen ik na het consult in de auto stapte barste ik al in tranen uit, maakte me ontzettend zorgen. Iedereen probeerde mij natuurlijk gerust te stellen, maar je blijft toch twijfelen.Na 3 weken ging ik weer terug met mijn vriend, opgewonden dat we waren. We gingen meteen een echo doen, en zal snel werd duidelijk dat ze niet veel zag. Ik kreeg toen nog een inwendige echo, en helaas ook zo geen kloppend hartje te zien. Terwijl je wel toch de hersentjes zag, hoe groot t was. Ze zei dat t aarschijnlijk al een week geen kloppend hartje meer had. Wat een schok en wat een verdriet. Zij zouden een afspraak maken in het ziekenhuis. De maandag erna zaten we in t ziekenhuis en werd het slechte nieuws bevestigd. Wat nu te doen? Pillen nemen of een curretage? Ik had mij goed ingelezen over al deze mogelijkheden en koos meteen voor de curretage. Twee dagen later ging ik met mijn vriend naar t ziekenhuis en werd er onder vol narcose een curretage gedaan. De ingreep duurde niet lang en toen ik weer wakker werd had ik gelukkig niet veel pijn, het voelde alsof je ongesteld was. Ik voelde me leeg, weg baby inwording, weg zwangerschap, weg dromen. Je blijft met een enorme leegte achter. Gelukkig had ik veel steun aan mijn vriend, hij was er ook helemaal stuk van. Tuurlijk stonden mijn moeder en mijn vriendinnen ook voor mij klaar. Toch wil je de mensen om je heen niet blijven belasten, maar je verdriet is niet zomaar weg. Ook wil je doorgaan, want we willen graag een kindje. Nu ben ik dus weer ongesteld en kunnen we weer gaan tellen, hopen en veel oefenen. Maar vergeten doe je het niet....