Melle ligt in het ziekenhuis

Mijn lieve zoon..
Vorige week donderdag werd hij ziek. Hij werd verkouden, hoestte een beetje en dronk niet al zijn flesjes leeg.
Logisch, als ik ziek ben eet en drink ik ook bijna niet.
Vrijdag had hij koorts, 38.3. Kindjes onder de 3 maanden mogen nog geen zetpil en als zij boven de 38 graden zitten, wil de huisarts ze zien.
Huisarts gebeld en we konden om 11:15 terecht.
Daar hebben ze alles bekeken (oortjes, buikje, keel en bloeddoorstroming) en longen en hartje beluisterd. Niets afwijkends, hij klonk alleen wat vol.
Ze konden verder niks voor hem doen. Mocht hij zieker worden of slechter drinken, mochten we gewoon weer bellen.
Het weekend was de koorts weg maar de verkoudheid en het hoesten bleven.
Zondagavond, zo hoesten. De hele dag als hij wakker was hoestte hij. Drinken ging nog steeds niet goed. Hij liet de helft of meer dan de helft van zijn flessen staan. ‘S avonds was het hoesten het ergst.
Maandagochtend gelijk weer de huisarts gebeld en we konden dezelfde middag terecht.
Weer alles nagekeken en beluisterd. Hij klonk dit keer voller dus werd er een recept uitgeschreven, salbutamol. Een puf die hij 4x per dag moest gebruiken.
Dit heb ik maandag bij thuiskomst gelijk gegeven. Hij vond het niks, moest erg huilen en daarna erg hoesten.
Ik heb het volgehouden tot en met dinsdagmiddag. Hij hoestte de longen uit zijn lijf na zo’n puf. Ik maakte me meer zorgen nadat hij een puf had gehad dan dat hij die niet kreeg.
Als hij zo’n flinke hoestbui had, kwam hij er zelf slecht uit.
Woensdagochtend dus gelijk weer gebeld en ik kon na een paar uur al komen. Daar hebben ze hem weer helemaal nagekeken en de arts dacht aan bronchiolitis (acute ontsteking van de kleinere takken van het luchtwegsysteem)
Hij wist het niet zeker en aangezien hij al een week ziek was en steeds slechter dronk, wilde hij hem laten nakijken door de kinderarts.
We konden gelijk door naar het ziekenhuis.
Daar is hij nagekeken en tussendoor kreeg hij weer een flinke hoestbui. Zijn lippen werden korte tijd een beetje blauw en hij kwam er zelf weer slecht uit. De verpleegkundigen waren hier zo van onder de indruk dat ze dit gelijk doorgaven aan de kinderarts.
Hun observatie en mijn verhaal maakten dat Melle op sinterklaasavond opgenomen werd.
Hij werd naar de afdeling kind en jeugd gebracht en hier werd zijn saturatie, hartslag en hoestbuien in de gaten gehouden.
‘S avonds hebben ze hem aangesloten op het zuurstof omdat zijn saturatie te laag was.
Hier deed hij het goed op. Ik bleef slapen, mijn vriend sliep thuis met ons dochtertje.
Het was een onrustige nacht. Als melle bewoog, kon de saturatie niet goed gemeten worden, waardoor de monitor steeds afging.
Om ons heen lagen meer kinderen te hoesten en te huilen en Melle moest weer om de 3 uur voeding. Meer dan wij hem gaven thuis.
Hier krijgt hij kleinere beetjes zodat ze hopen dat hij weer beter gaat drinken.
Donderdag 6 december: zuurstof mag eraf. Kijken hoe hij het doet zonder. kinderarts en semi-arts zijn geweest en hebben Melle beoordeeld. Hij mag helaas nog niet naar huis.
Longen zitten nog behoorlijk vol en hij moet sowieso 24 uur zonder zuurstof doorkomen.
Hij krijgt geregeld een zoutoplossing in zijn neus en 3x per dag xylometazoline. Hier doet hij het goed op. Als hij de zoutoplossing gekregen heeft, zie je dat de saturatie weer omhoog gaat. Als hij in diepe slaap is, zakt het wel weer naar de 87.. Dit hebben ze liever niet.
Ze blijven het in de gaten houden. Als hij wakker is, is zijn saturatie tussen de 92 en 100.
Zelf ben ik al een week niet lekker en aangezien ik slecht tot bijna niet geslapen heb, kies ik ervoor om thuis te slapen deze nacht. Wat een moeilijke beslissing!
Wat voel ik me schuldig naar Melle toe. Maar de verpleegkundige verzekerd mij dat hij in goeie handen is en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Ik moet goed om mezelf denken en bijtanken.
Straks heb ik hem weer thuis en dan moet ik er weer voor hem zijn. Ik mag ook altijd bellen.
Mijn vriend haalt mij na zijn werk op. We eten bij zijn ouders, knuffelen met onze dochter en dan is het even tijd om thuis te douchen en op te frissen.
We brengen onze dochter naar bed en mijn schoonmoeder komt nog even oppassen zodat we nog even naar Melle kunnen samen om te kijken hoe het gaat.
Zijn flesje heeft hij net gehad en die ging helemaal leeg.
(Bijna alle flessen die hij in het ziekenhuis krijgt, gaan leeg). Ze zien nu ook in zijn poepluiers terug dat het slijm loskomt. Hij heeft hele vieze groene slijmerige ontlasting.
We gaan om 21:00 weer naar huis.
Vrijdag 7 december: om 08:00 zit ik weer in de auto richting het ziekenhuis. Ik ben er om 08:15 en zie dat ze bezig zijn om hem weer zuurstof te geven.
Hier schrik en baal ik van. We zijn bijna 24 uur verder en het ging goed, wat is er mis gegaan?
Vannacht was zijn saturatie steeds rond de 85/87 in diepe slaap. Ze vonden het toch wat te laag en hadden het idee dat hij weer wat hulp nodig had.
Balen zeg!!! Ik wil hem zo graag thuis....
Na 10 minuten mag de zuurstof er toch weer af! Hij zit steeds tussen de 98 en 100 waardoor de zuurstof overbodig is.
Misschien te snel gehandeld, maar liever het zekere voor het onzekere.
Einde van de ochtend kwam de kinderarts weer. Dit keer klinkt het in de longen een stuk beter en horen ze ook dat het slijm loskomt. Hij is niet meer zo vol als hij de hele week was.
Verpleegkundige is tot nu toe tevreden over zijn saturatie.
Straks komt de kinderarts weer en zij overlegt dan met de verpleegkundige hoe het verder gegaan is. Als er geen gekke dingen gebeurd zijn, mag hij hopelijk weer mee naar huis! We duimen ervoor!
Arm mannetje van ons... :hart ons kleine dappere vechtertje.