En we blijven wachten...

Weer even een blog van mijn kant..

Hoe het nu gaat... Het gaat opzich best goed met me. Ik ben veel aan het werk, soms naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met de eitjes is en zodra ik groen licht krijg en we aan de bak mogen, gaan we ervoor. En dan...... Dan komt het lange wachten. Elke maand weer heb ik daar moeite mee. Het is niet makkelijk om te wachten tot je mag testen als je al zolang bezig bent. Elke maand denk ik weer 'zou het ons nu gegund zijn?' En tot nu toe is het elke maand nog een teleurstelling..

Echter deze maand is het anders. Althans, voor mijn gevoel.. Ik ben er deze maand niet zoveel mee bezig lijkt het wel. Gister dacht ik ineens; ' over een week mag ik alweer testen'. Gaat snel! Ik denk er ook niet elke dag aan... Wel als m'n nichtjes en neefje er zijn, maar ik denk dat dat niet meer dan logisch is. 

Ik heb niet echt kwaaltjes waarvan ik kan denken 'ik ben zwanger'. Ik heb veel nattige afscheiding. Niet echt wittig. (Sorry voor deze details) en het is een beetje pijnlijk rechts onderin mijn buik. (Daar zaten ook m'n eitjes deze maand). Verder heb ik ook pijnlijke borsten en tepels. Maar dat heb ik ook altijd voordat ik ongesteld wordt. Het kan dus nog alle kanten op... We zullen wel zien. Ik hoop zo erg dat het ons binnenkort gegund is.. Dat ook wij een mooi gezond kindje op de wereld mogen zetten en daar volop van mogen genieten. Het is vaak moeilijk, maar we kunnen niets anders doen dan hopen en afwachten..

Blij dat ik dit hier even neer kan zetten! Ik wens iedereen die ook nog op het wachtbankje zitten veel succes. Laten we samen proberen positief te blijven! Liefs.