Saar is vandaag precies 2 jaar en 3 maanden. Een lekkere troela al zeg ik 't zelf. Wat ik nu zo prachtig aan haar vind is dat ik zo'n enorme verandering zie in haar nu ze eenmaal kan lopen. Ineens kan ze heel andere dingen óók allemaal omdát ze kan lopen. Achteruit, rennen, met de bal goed gooien, klimmen. Ik sta soms met open mond naar haar te kijken en ben dan zo trots als een pauw. Wat vind ik het ontzettend leuk om naar haar te kijken als ze weer een spel doet wat ze zelf verzonnen heeft. Als ze bedenkt dat de plastic tijger en zebra elkaar moeten zoenen, samen thee moeten drinken (menig speelgoedbeest dreigt te verzuipen in menig kopje koffie), of best samen met elkaar mee kunnen zwemmen in het zwembad.
Poes moet het nog steeds ontgelden, al gaat dat steeds meer op een zachtzinnige manier. Hij wordt (letterlijk) plat geknuffeld, maar wordt ook onderworpen aan andere zaken zoals het mee moeten doen met 'goede morgen, welterusten'... de poes krijg een dekentje er overheen en dat wordt dan wild weggetrokken: POES IS WAKKKKEEERRRRR... waarop poes een beetje hopeloos omhoog kijkt met een blik in de ogen: 'moet dit écht???' ik ben blij dat we het jip en janneke verhaal nog niet hebben voorgelezen waarbij siepie (of takkie, hou me ten goede) in de wandelwagen mee wordt gezeuld. Die heeft saar inmiddels ook, een heuse poppenbuggy.
Saar houdt zó van lopen dat ze het ook het liefst de hele dag doet. Slapen is zóiets onbenulligs, zó uit de tijd... dat dóe je niet. Op sommige dagen is dat een handig gegeven (als je naar de dierentuin gaat of samen met papa naar de vlindertuin, of als je naar een verjaardag gaat of of of), maar soms is het ook reuze lastig, vooral wanneer je op 'school' zit (kinderdagverblijf) en 's middags eigenlijk nét iets te moe om nog leuk mee te doen of 's avonds lekker te eten. Gelukkig wil ze de meeste dagen nog best een uurtje of twee slapen als ze in de gaten krijgt dat ze eigenlijk tóch wel een beetje moe is en mama en papa best gelijk hadden om haar naar haar bedje te brengen.
's Middags is er dan weer tijd om te lezen, te puzzelen, te dansen, de kippen te voeren, de tuin om te spitten, het gras te maaien (vandaag had 'papa' de grootste moeite om haar uit de buurt van de snijbladen te houden), de planten water te geven (incl je eigen voeten), liedjes te zingen, te tekenen, Teun en Eva te knuffelen, Teun en Eva op hun hoofd te slaan, Teun en Eva te pesten (hier heb je een speeltje, en het dan snel weer wegtrekken: de bal is voor SAAALAAAAAA), Teun en Eva na te spetteren, Teun en Eva dikke zoenen te geven, in de hoek te zitten, heel hard jammeren om niks, te schreeuwen, sorry te zeggen en niet te vergeten, de pooh's lollifantenfilm tot in den treure te bekijken. Inmiddels kent ze hem bijna uit haar hoofd en gaapt ze zelfs mee als Roe naar bed moet van Kanga... Wat wij dan weer een mooie inkopper vinden: Ga je mee Saar, gaan we lekker slapen.
Saar slaapt 's avonds graag... het hele bedritueel gaan we af, lekker tandenpoetsen (waarbij ze steeds minder op die borstel kauwt) pyamaatje aan, snoekduik in bed, alle beesten er bij en de deken er over, gordijnen dicht en dannnnn..... dan komt de papegaai en die bijt sara in haar navel, teen, neusgaten, vinger, billen en knie.... Dan nog een verhaaltje en dan is de pret weer uit, gaan we lekker slapen... tot morgen Saar....
reacties (0)