Dit was het dan...

hoe raar het ook klinkt, ik heb net ontdekt dat het bloeden begonnen is en ik ben opgelucht....

We wisten al wel dat het niet goed zat met ons kindje, maar door de aanhoudende kwaaltjes blijf je ergens toch nog hopen... toen ik net op het toilet bloed ontdekte was het pas echt gedaan... Op de eerste moment waren er wel wat traantjes maar nu kunnen we tenminste verder... nu weten we dat het echt geen zin meer heeft te hopen op een foutje in het labo.

Dit weekend gaan we nog eens heerlijk samen genieten van een rustig weekendje thuis met zen twee en volgende vrijdag komen men kindjes terug thuis van bij hun papa... Die weten ook nog niet dat het fout gelopen is dus dat zal nog ff zwaar worden om het hun te vertellen en dan kunnen we stillaan beginnen aftellen naar 12 augustus, dan gaan we op huwelijksreis naar Corfu. 10 Daagjes van elkaar en de rust genieten ! Wat ik wel ondervonden heb nu is dat we er als koppel sterker doorgekomen zijn dan dat we ervoor al waren. We hebben samen heel veel gepraat (en gehuild) en we hebben het alletwee een plaatsje gegeven, wat niet wil zeggen dat we er al over zijn ofzo natuurlijk, maar het leven gaat verder, er komen nieuwe rondes, nieuwe kansen... We beseffen zelf ook wel dat dat een groot geluk is, er zijn zoveel andere koppels die nooit nog die kans krijgen... Zoals mijn tante me steeds zegt: alles heeft zen reden, zal dit verlies en ons verdriet ook wel een reden hebben... alleen kan ik nog niet zeggen welke.

Ik heb nu wel erg last van krampen in men buik en onderrug dus ik ga het hier bij laten en ff in de zetel gaan liggen, mss beetje slaap van deze nacht (en de voorbije nachten...) inhalen.

Heel erg bedankt allemaal voor de steun en de lieve berichtjes ! jullie zijn schatten !

xxx