Afscheid

Hoe begin je hieraan ??

Ik heb het gevoel alsof ik in een roallercoaster zit sinds iets meer dan een week ...

Mijn gevoelens (en daardoor mede mijn stemming) gaan op en neer.

Het begon vorige week dinsdag, ik voelde me gewoon zwanger... Pijnlijke borsten, raar gevoel in men maag smorgens (nog niet echt misselijk, maar toch iets raar...) mijn haar dat ineens beslist om erbij te gaan hangen als stro... dus savonds toen manlief thuis kwam toch maar een testje gedaan.. en ja hoor, heel licht roze, maar ze was aanwezig ! Een streep ! Gelijk naar de huisarts een telefoontje, ik mocht een uurtje later langs gaan voor bloed te prikken. Kom daar aan, dokter stelt voor een urinetestje te doen, die is onverbiddelijk negatief ! Daar zit je dan maar mooi.... Nu goed, toch maar bloed geprikt, 24 uur wachten op het resultaat (goh, das lang !) Blijkbaar toch de 24u door gekomen, bel de huisarts op, krijg als antwoord: 'goh, ik weet het eigenlijk niet, bij een hcg-gehalte minder dan vijf ben je zeker niet zwanger, meer dan twintig zeker wel... Ik had 17... (Balen!) Nuja, de dokter gaf me wel hoop, je hebt een verhoging ! das beter dan niets... binnen 24uur terug bloed prikken... Dus Donderdag maar terug naar hem, bloed geprikt (hij wou geen urinetest doen) alweer 24u wachten op resultaat (dat worden we mss wel ooit eens gewoon...) thuis gekomen, toch maar een predictortest extra vroeg gaan halen bij de apotheek (4 dagen voor de verwachte maandstonden) thuis gekomen, test gedaan: NEGATIEF (daar gaat je hoopballonnetje dan wel....) dan toch maar terug wachten tot de uitslag ! Ik bel naar het labo (huisarts was op huisbezoeken dus moest zelf bellen...) zegt die mevrouw doodleuk: goh, de huisarts heeft geen uitdrukkelijke toestemming gegeven dat wij u dat mogen mededelen... dus als u met uw identiteitskaart langs hier komt kan ik u dat meegeven, telefonisch niet (aaaaaarrrrgggghhhhh !) nuja, er is hoop ! Dus onmiddelijk de auto in, daar heen gereden, papier gekregen, en wat bleek ???? ZWANGER !! Hcg was gestegen tot 33, het dubbele van 48u ervoor, dus prima in orde !!

Je kan je nu al wel voorstellen dat ik door het dolle heen was zeker ??

De familie op de hoogte gebracht enzo, en dan maar zalig genieten van het weekend...

Tot dinsdagavond ging alles supergoed, tot ik naar het toilet ging... Bruin.... hmz raar !

Toch maar niet teveel stressen, zien wat het morgen is en dan ff huisarts bellen.... Woensdag niet zo lekker opgestaan (raar gevoel in men onderbuik) naar toilet... bloed, weinig, maar toch, helder bloed....

Nu was het wel tijd om te stressen ! Onmiddelijk de gyne en huisarts gebelt, gyne mocht ik direct gaan, huisarts om 20.15u. Gyne heeft ff echo gedaan, bevestigd dat ik dus bloedverlies had (jah want dat wisten we nog niet ???) en dat er nog niets te zien was van vruchtzakje (wegens te vroeg in de zwangerschap) hij zag wel dat mijn eierstokken er goed uitzagen, dat er geen vocht in de buik zat en dat er slijm in men baarmoeder zat, allemaal goede tekens volgens hem. Dan maar met niets naar huis.... Behalve met de wetenschap dat mijn Hcg deze avond minimum 250 moet zijn om zwanger te blijven !

Savonds bij de huisarts langs, bloed prikken (ik begin me nu toch wel een speldenkussentje te voelen :s) , normaal terug 24u wachten, maar als we het zelf naar het labo brengen weten we het na een uurtje (jeej wat een vraag, hier geven dat staal !!!!)

22.15u stipt bellen we naar het labo.. test was juist klaar... En dan de hamer: 'Uw Hcg is momenteel 52 Mevrouw' Geen woord kon ik nog uitbrengen, alleen maar tranen... mijn mannetje heeft het dan overgenomen, en dan maar samen uithuilen in de zetel.... Dan maar onze ouders bellen met het slechte nieuws.... Een klein uurtje later dan toch maar in bed gaan liggen, gezellig nog wat tegen elkaar liggen huilen, tot 5u deze morgen (waar blijft een mens die tranen toch halen ??? )

Deze morgen om 7u met mannetje meegereden tot bij mijn ma (staat zijn wagen natuurlijk net in panne, en ik had nu precies geen zin om gans de dag alleen thuis te zitten zonder wagen !) maar die moest ook werken, dus met haar meegereden tot aan men grootmoeder, daar nog een tijdje verder zitten huilen natuurlijk.... Nog een paar familieleden op de hoogte gebracht en afwachten tot 15u, dan mocht ik de gyne bellen om te kijken of hij een curetage wou doen...

Rond de middag kwam men mannetje daar dan toe, het ging niet om hem op zijn werk te concentreren, dus toch maar half dagje naar huis gekomen, samen nog een beetje zitten praten (en ja hoor, huilen....)

Dan maar de gyne gebelt, hij wil nog geen curetage doen, het is nog te vroeg in de zwangerschap, dus afwachten tot mijn lichaam door heeft dat het niet meer goed is en het 'vruchtje' afstoot.... als het volgende week nog niet zo is moet ik wel langs gaan, en binnen zes weken langs om te kijken of alles goed genezen is om plannen te kunnen maken naar een volgende zwangerschap...

Dus hier zitten we dan, af te wachten, tussendoor nog wat te huilen..... En telkens weer de vraag: gaat het met je ?? NEE !!!! HET GAAT NIET !!!!! das alles wat ik dan wil zeggen, maar wat komt er uit mijn mond ??? Goh, ja, het moet wel gaan he ? het leven gaat verder (waar komt dat vandaan ????)

Het enige waar ik me nu aan kan optrekken is dat het beter is nu (ik voel nog geen beweging, heb nog geen hartslag gezien op de echo.... ) maar dat is een magere troost !

Nu is het aftellen tot 12 augustus ! Dan vertrek ik met mijn mannetje voor 10 dagen naar Griekenland op huwelijksreis (we zijn 20 juni getrouwd :) ) daar gaan we proberen genieten en relaxen.... Ik zeg wel proberen, want op dit moment ben ik nog niet klaar om het los te laten, laat staan te beginnen verwerken... :s

Dit was het dus, mijn verhaal... Hier stopt het dus, het is zo definitief nu... Ik zou zo graag willen zeggen: 'op naar de volgende ronde' maar ik denk dat ik daar toch maar een tijdje ga mee wachten, eerst zien hoe ik me zelf voel ! Terwijl ik deze blog aan het schrijven was nog eens telefoon gekregen van mijn ma en grootmoeder en de traantjes blijven maar komen... Ik ga hier nu sluiten nu ik nog een paar letters van mijn klavier zie...

Veel sterkte aan iedereen die hetzelfde meemaakt en veel succes aan de klussers, ik denk aan jullie !!!

xxx