Mijn broertje heeft ook een tumor in zijn hoofd gehad en is war jonger dan jij bent. Zit nog midden in behandeling. Ook hij en zijn vrouw hebben een kinderwens. En de toekomst? Onzeker in alles want antwoorden heb je niet en zekerheid al helemaal niet. Wat te doen? Doen wat je voor nu gelukkig maakt. Wil je samen een baby? Overweeg dan de kansen voor je kindje en voor jezelf. Als er niks in de weg staat medisch gezien dan waarom niet? Je zou 10 jaar kunnen leven, 5 jaar, 2 jaar of 3 maanden nadat je uitbehandeld bent. Wie zal het zeggen? Het is helemaal aan jullie zelf wat je wil. Kies voor je eigen geluk of voor dat van jullie samen. Pluk de dag, maak mooie herinneringen zoveel als dat kan. Heel veel sterkte met de laatste kuren chemotherapie en hoop dat de tumor wegblijft. Dikke knuffel
Poeh heftig zeg. Op deze leeftijd hier over na moeten denken. Ik hoor tegenwoordig steeds meer die op latere leeftijd kids krijgen. Ik ben zelf 36 en krijg nu me 2e..
Maar sorry.. in jouw situatie zul je vast je energie wel beter kunnen gebruiken. Je bent al Mama en daar zou ik van genieten. Dingen doen wat je nu nog kan en samen genieten van de tijd die je hebt. Is het mogelijk ga dan nog lekker op vakantie ofzo.. met een baby vind ik toch dat je beperkt bent in dingen. En zou je je kind het aan willen doen om vroeg zijn moeder te moeten verliezen ? Ik persoonlijk niet. Maar het blijft uiteindelijk altijd nog je eigen keus wat een ander er ook van vindt !!
Wat ik vind? Niet voor een kindje gaan.. lekker genieten van het geluk dat je nu hebt.
Ik kan je niet volgen om eerlijk te zijn. Hoe kan een arts zo'n voorspelling dien? Vreemd. Ik zou vooral de focus leggen op je gezondheid en de relatie met je zoon.
Leven heeft geen garanties maar zou zelf de keus niet maken.Ken er twee die een hersentumor hebben gehad heel jong en al zag alles er goed uit ineens was het terug en hoe beide gevallen waren er met 3 maanden er toen niet meer.Natuurlijk hoop ik dat je er nog lang bent keuze moet je zelf ook maken en misschien met de arts of andere hulpverlener er is over hebben.Maak mooie herinnering met je zoon ga kijken of je dat weer goed kan herstellen.
Nou ten eerste kan een arts die garantie nier geven. Niemand heeft immers die garantie. Maar ik vind het wel erg onverstandig. Tumoren groeien vaak onder invloed van hormonen. En die zijn heel erg aanwezig in een zwangerschap en daarna. En wat er verder ook al gezegd is, werk aan de relatie met je zoon.
Wat een lastige situatie.
Ik zou zoals hieronder ook al staat de band met je andere zoontje weer oppakken en daar in gaan investeren😘.
Niemand weet hoelang ze nog te leven heeft natuurlijk en de indicatie van een dokter hoeft niet te kloppen. Maar gezien je nu nog erg ziek bent en je je zoontje om die reden al niet veel ziet, zou een nieuw kindje nog meer energie kosten en ik denk ook ten koste gaan van de band met je zoontje omdat je hem al niet veel ziet door je ziekte.
Ik zou vooral ook denken, wat als je er tijdens de zwangerschap achter komt dat de tumor terug is gegroeid. Dan kan je geen chemo op dat moment en wat dan?
Sterkte nog en in hoop dat de band met je zoontje beter mag worden 😘♥️
Mijn moeder is overleden aan een hersentumor. Vreselijke periode en waren nog allemaal onder de 18. Ik heb het daar nu na meer dan 20 jaar soms nog steeds moeilijk mee. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om mooie herinneringen te maken met ons en gelukkig kijk ik daar heel fijn op terug. Ik zou me richten op je zoontje, want alleen met een woensdag zal hij deze herinneringen niet krijgen met zijn moeder. Zorg dat je hem wat vaker ziet ipv voor een nieuw kindje gaan. Als ik zelf van te voren zou weten dat ik mijn kinderen misschien niet zie opgroeien, zou ik jouw keuze nooit maken en er niet eens over nadenken.
Is er via de huisarts of het ziekenhuis iemand waarmee je hierover kunt praten?
Je kinderen jong volwassen zien worden, op welk van de kinderen heeft dat betrekking? Heb je dan nog 10 jaar (dan is je zoon jong volwassen) of 20 jaar (dan zou een eventueel tweede kindje jongvolwassen zijn)? Dat vind ik nogal een verschil. Als we het hebben over 20 jaar vind ik het wel anders, maar bij 10 jaar zou ik er zelf niet voor gaan.
Hoe lang ben je al samen met je partner? Jullie hebben met jouw ziekte veel meegemaakt, dat zal ook impact op de relatie hebben. Die zal er sterker door worden, maar je hebt ook veel minder ruimte om echt samen te zijn daardoor. En heb je zelf geen tijd nodig om weer een beetje jezelf te worden na zo'n heftige periode? Een baby is ook een flinke aanslag op je relatie. Zou je niet liever als je straks klaar bent met je behandeling weer echt samen zijn? Als je het hebt over nog 10 jaar, hoe wil je die invullen? Wil je zijn met hem, met je zoon en de focus leggen op heel veel mooie dingen meemaken samen, misschien wel de wereld zien? Of zie je voor je dat je zeker een jaar bezig bent met de spanning van zwanger raken via een medisch traject en de spanning van een zwangerschap op latere leeftijd, die waarschijnlijk na alles wat je lijf mee heeft gemaakt ook een zwaardere zwangerschap is. De tropenjaren met weinig slaap, misschien wel weer ziek worden terwijl je voor een kleintje moet zorgen, etc? Natuurlijk, er zit ontzettend veel moois aan een baby krijgen samen, het is niet alleen hard werken. Maar het hoor er wel bij. En je moet je afvragen of je de tijd die je hebt zo wil invullen. Voor je het weet zit je pas 3 jaar later in rustig vaarwater, dat is nogal wat als je er maar 10 hebt.
Daarnaast moet je je ook afvragen wat dit doet met je zoon, en ook wat het met dat eventuele tweede kindje doet. Je gaat voor een kindje omdat je een kind een mooi leven wil geven, het moet niet zo zijn dat een kind er komt omdat jij iets nodig hebt. Als je een gezinsleven mist, zijn er ook andere wegen. Je hebt al een kind. En ik weet niet waarom je je zoon weinig ziet, maar als er een kans is dat dat ook met een eventueel tweede kindje gebeurt, dan zou ik er sowieso niet voor gaan. Misschien kun je proberen je zoon vaker te zien?
Het is echter niet zo dat ik mijn zoontje bewust zo weinig maar zie heeft ook ermee te maken dat hij een vader heeft die moeilijk doet met de omgang
Maak daar dan werk van. Je hebt gezag, dus dat kan zijn vader niet in zijn eentje bepalen. En je hebt nog maar beperkt tijd, maak daar zoveel mogelijk van voor je zoon. Focus op wat je al hebt.
Je hebt gewoon ouderlijk gezag. Waarom zou je dan niet een betere omgangsregeling aangaan?
Vreemd verhaal. Lijkt alsof je het wel makkelijk vind om het gewoon zo te laten. Waarom geen moeite doen voor je zoon die je al hebt, ipv proberen een nieuw gezinnetje te willen stichten?
Iedereen gaat er wat van vinden maar uiteindelijk ligt de beslissing bij jullie.
Ondanks dat we en zeker met alles hieronder de kinderwens snappen zou ik eerder gaan voor herinneringen maken met jouw kindje welke er is. Zeker met deze diagnose.
Heftig hoor...ik snap wel dat je nog een kinderwens hebt maar ik zou niet voor nog een kind kiezen als ik ziek zou zijn.Het is lichamelijk en mentaal zwaar genoeg zonder ziekte.Daarnaast wil je niet dat je kind op een jonge leeftijd zonder moeder moet opgroeien.
Zou je het lichamelijk trekken? Als moeder ben je wat ouder, je wordt behandeld voor kanker en uiteindelijk zul je daar dan aan overlijden. Wat gaat de tumor lichamelijk met je doen? Wat doet een zwangerschap met je tumor?
Ik snap de wens voor een kindje absoluut. Ik zou het in jouw situatie geloof ik niet aanraden
Bedoelt de arts dat je je 9-jarige jongvolwassen ziet worden? Dat is over 10 jaar... Maar een arts kan nooit met zekerheid weten hoe lang het goed zal gaan.... Alleen maar hopen...En hij vertelt er ook niet bij hoe de laatste jaren voor je overlijden zullen zijn... Stel je wilt dit echt. Dan ben je waarschijnlijk 39 voor de chemo goed uit je lijf is en je überhaupt je lijf aan een zwangerschap kunt blootstellen. Stel dat je dan zwanger raakt, wat doen zwangerschapshormonen met een tumor? Je kind wordt 9 maanden later geboren. Stel dat je over 14 jaar werr ziek wordt, dan heeft je kind geen fijn leven meer vanaf een jaar of 13.... Zou je daar echt voor willen kiezen?😳 Een dat heel de puberteit moet leven met de gedachte dat haar moeder gaat overlijden?
Ik denk dat jouw lijf zelf heel goed weet dat het niet meer zwanger moet worden. Daar zou ik niet tegeningaan met ingevroren eitjes.
Ja klopt je hebt gelijk zo kijk ik er ook wel naar eigenlijk maar mijn vriend zou graag nog kinderen met mij willen en ik uiteraard ook met hem
Snap dat jullie dit beide willen, maar je situatie is nu anders. Je leven is heel onzeker nu, helaas zie ik het zelf van dichtbij want een hele goede vriendin van mij heeft dezelfde diagnose gekregen.
Ik zou nu lekker genieten van de dingen die je al hebt, je zoon en je familie!
Probeer meer tijd met je zoon te besteden, maak mooie herinneren met hem en probeer weer aan jullie band te werken.
Je weet nooit hoe alles nu gaat lopen, en ik denk dat het fijn is voor je zoon om altijd mooie herinneringen met zijn moeder te hebben.
Verder is het traject al enorm zwaar, een zwangerschap zal dit alleen maar zwaarder maken. En dan de slapeloze nachten en heel die periode terwijl je eigenlijk gewoon ernstig ziek bent.
Het gaat niet om jullie, hierin...het gaat om een kind... Het welzijn van een kind is 1000 keer belangrijker dan jullie wens...
Wat een zware tijd voor je en wat een dilemma! 💘
Wat ik je vooral kan aanraden is om je tijd te nemen en om dit gesprek(ken) zorgvuldig te voeren, met wie daar voor jou bijhoort. (Iig je partner en eventueel nog iemand die heel dichtbij je staat)
Als je een professionele gesprekspartner/gespreksbegeleider erbij zou willen zou je die via het centrum voor levensvragen kunnen aanvragen. Dit is kosteloos voor een bepaalde doelgroep (mensen die palliatief zijn en ook ouderen in de thuissituatie, ze hebben soms wel ruimte om enigszins flexibel om te gaan qua criteria). Qua organisatie hangen die centra vast aan het palliatief netwerk, maar inhoudelijk zijn ze anders.
Of in het ziekenhuis heb je ook geestelijk verzorgers en soms een ethicus (als deze is opgeleid in moreel beraad kan hij of zij misschien iets voor je betekenen). Zoek iemand bij wie je een goed gevoel hebt!
Heel veel sterkte, maar ook heel veel mooie herinneringen en toekomst en geluk gewenst! 🤗
BedDankje voor jou goede informatie
reacties (27)