Vlindermama?

Wat had het vandaag een zalige dag vol geluk moeten zijn, vandaag konden we eindelijk tegen iedereen vertellen dat we een derde kindje mogen verwelkomen... Vandaag waren we officie over de 12 wkn... Gisteren werd mijn wereld op zijn kop gezet, hoewel alles flink gegroeid was was de baby dat niet... Heb gisteren mijn bloed moeten laten prikken en morgen nog eens, dubbele check kwa hcg en om zeker in mijn gezicht te gooien dat we ons kindje kwijt zijn... Donderdag worden mijn 'opties' besproken... Natuurlijk afvloeien, met pillen of curitage... Ik heb er geen zin in, ik wil het niet afgeven en ik wil niet dat mijn lichaam weer ontzwangerd... Elke aanval van misselijkheid nu is vals en oneerlijk... Ik verlies een stuk van mezelf nu...