Een dag met een uitslag en een soort van mijlpaal

Vorige week dinsdag had in een test mbt eventueel ADHD bij mezelf. Vandaag wilde ik mijn therapeut bellen omdat het wachten mij toch meer beïnvloedde dan gedacht. Ik was al een aantal dagen ineens veel feller en gewoon niet gezellig. Ze gaf het verlossende antwoord; je hebt ADHD in de algemene vorm, omdat er niet echt een subtype is vast te stellen. Ik ben zowel in mezelf gekeerd als dat ik hyperactiviteit vertoon. Het is dus echt een diagnose, eentje waar ik iets mee kan. Na jarenlang mezelf anders te hebben gevoeld, al 3,5 jaar therapie, wetende dat ik ook HSP ben, miste ik altijd nog een puzzelstuk. Nu word ik morgen gebeld voor een afspraak op het traject ADHD en met de psychiater voor medicatie. Nu komt het moeilijke, wie wil ik het vertellen? Er is veel negatieve aandacht in de media, iedereen denkt daarom al te weten wat het inhoud; hyperactieve mensen die een label/stempel krijgen. Een soort modediagnose.....nou ik kan je vertellen dat ik het liever ook niet had gehad. Maar een druk kind/persoon heeft niet zomaar ADHD, zeker niet als het zelf verzonnen is, wat vaak het geval is: 'ja die heeft vast ADHD! Zie je meteen, dat is echt iets van de laatste tijd!' Tja ADHD is ook pas sinds 5-10 jaar een erkende aandoening bij volwassenen, dus iedereen die het al had komt er natuurlijk later en voor je gevoel allemaal tegelijk achter. Een inhaalslag dus.....ik ben blij met mijn stempel!

Iets anders,
Vandaag waren we de tut kwijt van Emma, de jongste. Waarop Ik aan Isa vraag of haar zusje haar tutje mag lenen voor het slapen gaan. Het mocht! En we hadden meteen afgesproken dan we savonds ook zonder tut gingen slapen! Helemaal stoer en geweldig haha! Zeker omdat ze niet beter weet en bijna 4 jaar wordt. Het ging niet helemaal zonder slag of stoot, maar ze is voor het eerst in slaap gevallen zonder tut! Nu moet ik nog even aan de knutsel, want de tuttenfee komt langs...........