De twijfel slaat al enige tijd toe...

Echt zo raar, heb ik weer!


Altijd heb ik gezegd het bij twee kinderen te willen laten. Zwanger zijn is in mijn geval niet makkelijk, gewoon zwaar. Twee keer een keizersnede gehad...Mijn man weet ook niet eens dat ik hiermee rond loop, en misschien blijft het ook wel bij gedachten. Maar het komt er op neer dat ik twijfel of ons gezin wel compleet is. Helemaal niemand weet het! Alleen ik....Psychisch gaat het ook niet altijd even makkelijk, veel dingen die ik moet verwerken en recht moet trekken. We zouden van de zolder een slaapkamer moeten maken. Kortom, het komt gewoon niet uit. Kijk op dit moment heb ik het druk genoeg met de kinderen, het gezin zelf en mijn werk. Dus daarom kan ik het idee makkelijk opzij schuiven, maar wat nou als het gevoel straks weer veel te sterk wordt?! Wat dan?! Mijn man wilt absoluut geen kinderen meer, dit is het. Ik denk ook dat ik hem de stuipen op het lijf jaag als ik hem dit vertel...


Is dit een gevoel wat jullie herkennen? Wat is er uiteindelijk van terecht gekomen? Of is het gewoon iets wat 99% van de vrouwen houden als ze kinderen hebben?


Confused!!!!!!!!!!!!!!!

220 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Trotse mama van Billy en Fajah

    Beetje late reactie maar zo herkenbaar. Ook dat stukje op psychisch vlak en geen fijne laatste zwangerschap en bevalling. Ik had/heb ook t gevoel dat hoe gelukkig ik ook ben toch nog wel een derde wil. Vanavond gesprek gehad met mijn man en die wil toch ook wel. Nu of niet zegt hij zelfs. Over drie maanden is onze dochter een jaar en dan gaan we voor een derde kindje. Tijdens de tweede zwangerschap had ik al t gevoel dat t nig niet klaar was. Had nog niet echt t gevoel van dat dit me laatste zwangerschap zou zijn. Na de derde is t wel echt klaar. Dus mocht t weer lukken zal ik echt bewust afscheid nemen van zwangerschappen.

  • joyris

    zeer herkenbaar, ik had altijd gezegd dat ik graag 4 kindjes wou, al van mijn 16jaar, en toen onze derde dochter geboren was voelde het alsof mijn gezinnetje compleet leek en het voelde ook echt zo aan, 3 was genoeg maar na ander half jaar had ik terug dat gemis, gevoel van niet compleet te zijn want we wilden er toch altijd graag vier! ondertussen is ons vierde kindje 13 maand, nu voelt het echt compleet en ik heb nu heel veel werk dat ik gewoon niet meer aan kinderen denk, ik heb dan ook inneens een sterelisatie laten doen bij de laatste bevalling (keizersnede) dus er kunnen er geen meer komen, ik denk dat je zelf het wel aanvoelt wanneer je gezin compleet is als vrouw, ik heb dan ook geluk gehad met mijn man dat hij er ook 4 wilde want ik zou niet weten wat ik zou doen als hij na 2 gestopt zou zijn!

  • tristan

    Ik weet het niet, hier heb ik altijd gezegd ik wil er graag drie, mijn man vind twee genoeg. Ik heb dit altijd gezegd en nu is de oudste bijna 3 en jongste 1, en over een jaartje of 1,5 zien we wel.

  • Mijn Wondertjes

    Heel herkenbaar. Je moet je man niet voor het blok zetten, jullie moeten het samen eens zijn. Geestelijk en lichamelijk moet jij het ook aan kunnen. Ik ken je kriebel heel goed en heb nu 3 spoed ks gehad. Hoe het verder zit wil best prive zeggen.

  • kleine spruit3

    Bij ons is die kriebel na de zomer gekomen. We zijn verhuisd naar een iets groter huis en een slaapkamer extra. Ik begon toen al een beetje te twijfelen, maar had het geluk dat mijn vriend ook begon te twijfelen. En nu zijn we zwanger.... Zal wel loslopen, en misschien draait je vriend met een paar jaar wel bij

  • mamasan88

    Dit is echt iets wat 99% van de vrouwen heeft haha. Ook ik heb er last van. Ik wou nooit meer dan 2 kinderen.. En vanuit mijn verstand gedacht weet ik ook zeker dat 2 echt voldoende is. Maar nu ik dingen van Bo aan het wegdoen ben denk ik telkens: ahh misschien toch een derde over een paar jaar?? Haha nee ik ben er wel over uit dat het bij 2 blijft maar toch blijft die kriebel er een beetje. Het is iets waar je je overheen moet zetten en naarmate je kinderen groter worden, wordt deze kriebel ook steeds minder heb ik mij laten vertellen.