Mijn hoogvoeligheid

Sommige van jullie weten dat ik hooggevoelig ben en wat het is. Vorig jaar april is dat bevestigd, eigenlijk heb ik het altijd geweten. Sinds vorig jaar ben ik bezig mezelf te ontwikkelen en te begrijpen hoe het bij mij werkt. Bij mij komt alles tussen mijn borstbeen en navel binnen aan emoties. Dat is een gevoel wat moeilijk uit te leggen is. Gisteren gebeurde er iets waardoor ik weer echt van mezelf wist dat ik iets heb wat een gave kan zijn, maar ook een last op bepaalde momenten.

Ik liep gister met de kids richting de winkels. Op die route staat een kerkje. Ik zag daar mensen staan, gewoon zoals je weleens mensen ziet staan. Het was denk ik op 75 meter afstand. En ineens schiet ik vol en begin spontaan in het openbaar te huilen. Ik schrok er zelf van! Niet veel later, toen ik doorliep, zag ik om het hoekje een begrafenis auto staan......ik voelde dus het verdriet van die mensen! Ik heb er heel de dag aan gedacht. Wat kan ik hiermee en wat wil ik ermee gaan doen? Ik moet nog zoveel leren en het is ook iets waaraan je je hele leven mee bezig zal zijn. Zo zijn er nog tal van voorbeelden die ik zou kunnen noemen, maar dat bespaar ik jullie haha.

221 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Mijn Wondertjes

    Ik voelde aan dat mijn schoonmoeder dood ging maar rest en de verpleging nee, aan deze longontsteking gaat ze niet dood. Na het bezoekuur zijn we naar huis gegaan en het gevoel bleef. 1.5 uur later belde me schoonvader op dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen want het ging een stuk slechter. Ik zei tegen me man ze nu overleden door dat haar hart is gestopt. En ja hoor ik had gelijk en ook het tijdstip. Mijn schoonmoeder zei tijdens het spreek uur, Frans kijk me aan, ik wil naar huis en dit tot 3x toe en mijn schoonvader nee je kan niet naar huis, de antibiotica is nog niet aangeslagen. Ik zag iets in haar gezicht, zij wilde thuis sterven, ze meende wat ze zegde. Het woord dood heeft ze niet gebruikt. Mijn schoonvader moest eerder weg omdat hij een vergadering had en mijn schoonzus wilde nog even blijven dus ik, me man en schoonvader gingen. Mijn schoonzus was net 5min. thuis toen de telefoon. ging. Ik heb dit altijd raar gevonden.

    Mijn man werd 4 sept geopereerd maar ik wist het tijdstip niet maar op moment dat hij op de ok was had ik een raar gevoel en toen hij uit de ok was, was het gevoel voorbij. Ik was thuis op die dag. Mijn meiden lagen op bed en me zoon naar school.

    Onze hond was heel erg ziek(uitgezaaide tumor/nieren die niet meer goed werkte/ jigt in de heupen), daar kreeg hij medicijnen voor en die dag had ik examen, me moeder was met hem naar de dierenarts om onze hond een spuitje te geven. dat had ze bewust niet tegen mij gezegd omdat ze wist dat ik mee wilde om afscheid te nemen. De dierenarts had onze hond nog 2 a 6mnd te leven gegeven. Ondanks de medicijnen had hij pijn. Ik voelde dat het mis was met de hond.