Van dwarsligger naar modelbaby.

Hallo lieve dames,

Hier weer eens een berichtje van mij. Is lang geleden, maar ben niet veel online geweest. Toen de nesteldrang intrad en mijn pc ermee ophield een aantal weken geleden, heb ik me lekker de tijd genomen voor mezelf. Ben aan de slag gegaan met werkjes die waren blijven liggen en die ik zeker nog af wilde hebben voordat ons mannetje er is. Maar ja, eenmaal bezig houdt het dus ook niet op. Van het een komt het ander en zo blijven we lekker bezig. Maar wil toch even een update geven over hoe het hier gaat. 

Ik voel me eigenlijk vanaf week 16 goed. Mag niet klagen. Gewoon af en toe wat extra moe en wat minder lucht, maar mag zeker niet klagen. Ons mannetje voel ik volop en geniet ook van al zijn tekenen van leven, al kunnen die soms ook een beetje pijn doen, hahahaha. Maar dat mag hij!!! Verder vond ik het nog even spannend, want iedere keer als ik naar verloskundige of gynaecoloog ging dan lag hij dwars of met zijn billen naar beneden. Hij wilde mama nog even in spanning houden en kan dat natuurlijk altijd nog veranderen, maar gisteren lag hij toch echt met zijn koppie naar beneden. Nog niet ingedaald, maar gyn heeft er alle vertrouwen in dat hij zo blijft liggen, dus doe ik ook maar. 

Ben vandaag 35/1, dus het aftellen is nu wel langzaam begonnen. Heb eigenlijk ook alles wel klaar nu, behalve wat kleine zaken, zoals de tassen klaar maken. Een voor onze man en mij en eentje voor ons meisje. Zij gaat alles meemaken, wat zij ook wel spannend vindt. Dus neem voor haar ook een tas mee met wat spulletjes ter afleiding. Een bevalling kan toch behoorlijk lang duren. Al heb ik zo'n vermoeden dat het niet langer gaat duren als bij mijn meisje. En de gyn waarschuwde me ook al dat het waarschijnlijk sneller zal gaan, zeker gezien mijn EDS. Dus als dat zo is zal haar geduld ook niet lang op de proef worden gesteld. Maar ja, je kunt het nooit voorspellen, dus zorg dat ik genoeg bij heb om haar ook wat af te leiden. 

Ondanks dat ik heel erg uitkijk naar ons mannetje en ik bijna niet kan wachten hem in mijn armen te sluiten, besef ik ook dat het een afsluiting wordt voor een fase van mijn leven. Het zal de laatste keer zijn dat ik dit mag meemaken. En dat is toch een soort afscheid van een hele mooie periode ook. Net als mijn meisje altijd zegt als onze dondersteen weer even een flinke por uitdeeld en ze me hoort zuchten: 'Je gaat dit nog missen mama'. Dan houdt ik me groot, maar weet dat ze gelijk heeft. Ik ben ontzettend dankbaar dat dit ons nog gegeven was. Wist niet dat ik nog zoveel geluk mocht proeven in mijn leven. Ik ben gezegend met een hele lieve man, een heerlijk dochter en daar komt ons prachtige ventjes straks nog bij. Wat wil een mens nog meer. Ik zal het verdient hebben na al het leed dat ik heb mogen ervaren denk ik dan maar. Het leven was niet echt heel vriendelijk voor mij en dan druk ik me nog heel zacht uit. Maar mijn positiviteit heeft me nooit in de steek gelaten en ergens wist ik dat ik het geluk ook zou mogen voelen. En dat heb ik nu, dat is compleet. Maar er zal best ook een traant vloeien, wetende dat dit mijn laatste keer was. Een nieuwe levensfase zal aanbreken, eentje waar ik ook weer ontzettend naar uitkijk. Het zien opgroeien van mijn kinderen is een geschenk waarvan ik nooit heb geweten hoeveel liefde en vreugde met het zou gaan brengen. Ik had het voor geen goud willen missen. Ik geniet er dan ook intens van en zal dat ook zeker blijven doen. Ik kijk uit naar al het moois dat het nog mag brengen. 

Onze meid vind het zogezegd ook heel spannend en heeft heel veel plannen voor de toekomst. Zo gaat ze haar broertje leren tellen en praten, maar ze wil hem vooral leren heel ondeugend te zijn. Mama en Papa laten schrikken, of aan palen vastbinden en indiaantje spelen of gewoon lekker ondeugend plagen. Het is een ontzettend lieverd, met heerlijk ondeugende streken en die zal ze zeker niet voor zichzelf houden. Ik ben ontzettend trots op haar. Ze is een heel gevoelig en lief kind, die ontzettend haar best ook doet om alles goed te doen. Alleen al voor haar ben ik ontzettend dankbaar dat ik haar nog een broertje mocht schenken, een grote wens van haar, want alleen is ook maar alleen. We weten ook al dat ze over is naar de volgende groep en daar mag ze heel trots ook op zijn, net als Papa en Mama, want dit jaar was geen heel makkelijk jaar voor haar. Ze heeft extra hard moeten werken. Maar dat kan ze, net als haar mama, weet ze goed haar schouders eronder te zetten. Je krijgt nu eenmaal niets voor niets. 

Nog een paar weekjes en dan zullen we met ons vieren zijn, Heel apart en zelfs nog wel een beetje onwerkelijk, maar we kijken er allemaal ontzettend naar uit. 

Tot snel kleine man, je zult met liefde ontvangen worden. 

Liefs Sweety