Daar gaan mijn goede voornemens, pffffffff...........

Had het me zo voorgenomen deze maand er iets meer afstand van te nemen. En ja, ik weet dat dat heel moeilijk is. Maar tot nu toe ging het eigenlijk heel aardig. Had me natuurlijk wel bezig gehouden met me vruchtbare dagen, wil toch graag zwanger worden. Maar het was niet op een extreme manier. En toen ze voorbij waren hadden ik me ook al wel neergelegd bij het feit dat het niet raak zou zijn, omdat ik volgens mijn gevoel op verkeerde momenten heb geklust. Maar weer op naar de volgende ronde. Dacht dus ook niet aan testen. Maar had me al voorgenomen, vorige maand, dat ik dat pas ga doen als ik enkele dagen overtijd ben. En niet bij één dag. 

En toen kwam gisteren, mijn NOD. Nog geen menstruatie bij het opstaan. Nou ja, geen man overboord want kan wat later zijn. Ze hoeven zich natuurlijk niet altijd 's morgens te melden. En ja, dan komen de welbekende vragen. En, hoe is het daar?? Langzaam begint er iets te borrelen. Je wilt niet, maar je hersencellen spelen het spelletje mee. Maar je bent zo overtuigd dat het niet zo is, dus probeerd ze weer tot bedaren te brengen, die oervervelende hersencellen. En dat lukte best wel goed gisterenavond. Ben met een gerust hart gaan slapen in de veronderstelling dat ze er vanmorgen wel zouden zijn. Ze wilde me gewoon even op de proef stellen, die rotdraken. 

En toen werd ik vanmorgen wakker. Veel te vroeg. Kon uitslapen vandaag, maar iets in me wilde dat niet schijnbaar. Probeerde terug in slaap te komen. Maar nee, zou niet gaan lukken. En ja hoor, daar gingen ze weer, die rotvervelende hersencellen. Had ik dit niet ook in april, dat ik zo vroeg wakker werd zonder reden. Een paar dagen achter elkaar zelfs. Slaap normaal altijd als een os, maar toen werd ik dus zonder enige reden vroeg wakker. Daarnaast had ik wat symptomen die ik niet helemaal kon plaatsen, of eigenlijk wel, maar die voor mijn gevoel niet konden. Heb het toen laten gaan, drie dagen, en heb er toen een testje tegenaan gegooid om mezelf ervan te overtuigen dat dit niet kon en ik me niet meer gek moest maken. Maar tot mijn verbazing had ik een hele mooie positieve test in handen. Dit gegeven bleef maar door mijn hoofd malen vanmorgen. Heb liggen draaien en woelen in de hoop de slaap te vatten, maar nee, ze lieten met niet los. En ja, toen ging ik dus voor de bijl. Heel stiekem ben ik opgestaan, wilde niemand wakker maken, en ben ik naar onder geslopen. Kon er niet meer tegen vechten, tegen die vervelende cellen. Toch maar een testje gedaan. En ja hoor, daar was de teleurstelling. Een hele mooie teststreep en voor de rest, hartstikke wit. 

Wat ben ik ook een ongelooflijk ei. Waarom kon ik me niet aan mijn goede voornemens houden. Wist het wel, tis gewoon wat laat. En ja, nu zit ik dus. Te wachten op die rode draken, met nog een heel klein stemmetje in mijn achterhoofd.......

Maar ik blijf mezelf maar toespreken dat ze er snel aan zullen komen om me uit mijn lijden te verlossen, die godvergeten rotdraken. Laat ze maar komen dan.