Sinds zaterdag verlies ik sliertjes met bloed. Eerst was het oud bloed, zondag werd het rood. Gisteren naar de gyn geweest. Was een vruchtzakje te zien en volgens haar was ik 5 weken en 6 dagen. Als ik één foto goed bekijk zie ik een klein wit sliertje. Maar ben echt bang dat het niet goed gaat. Heb op het moment nu ook krampen en nog steeds sliertjes bloed die ik verlies. Heb ook het idee dat mijn borsten iets minder gespannen zijn. Al bij al het gevoel dus dat het helemaal misgaat. De gyn kon er niet veel over zeggen. Kon volgens haar nog alle kanten uit. Moet nu twee weken wachten eer ik weer voor een echo mag. Dan het uur van de waarheid, als ik niet al eerder mijn bevestiging krijg.
Vind het vreselijk dat dit gebeurd. Maar ben ook eerlijk. Als het dan moet gebeuren, dan hoop ik ook dat het snel gaat en zonder veel complicaties. Dat mijn lichaam het mooi zelf opruimt. Weet ook dat als het misgaat dit met een reden gebeurd. Hoop natuurlijk wel mocht het inderdaad zo zijn, dat dit niet mijn laatste kans was. We weten nu dat het dus nog kan en zullen ook verder blijven proberen.
Het ergste vind ik eigenlijk dat we het ons meisje al hebben moeten vertellen en nu dus ook de teleurstelling meemaakt. Zij wil zo graag nog een broertje of zusje. Dit doet me eigenlijk het meeste pijn ook. Wilde het eerst nog even stil houden, maar aangezien ze nog vakantie heeft moest ze mee naar het ziekenhuis. En ze maakt nu dus ook mee dat het niet helemaal goed zit en mis kan gaan. Dit verdriet had ik haar willen besparen en zal ik de volgende keer ook koste wat kost besparen.
Nu maar die twee weken afwachten en kijken wat er nog gebeurd. Iets anders kunnen we nu toch niet doen. Eigenlijk is dat het ergste dat wachten. Niet weten hoe het zit. Of het nu echt mis is of dat er nog een sprankje hoop is. Ga maar gewoon van het ergste uit en probeer mijn dagen te vullen tot de 21ste. Heb immers geen ander keus.
Weet ook wel als er een volgende keer komt dat ik een ieder geval een andere gyn wil hebben. Ik houd heel erg van mensen die rechtuit zijn, maar dan wel met een beetje meer gevoel en inlevingsvermogen. Dat miste ik toch wel een beetje bij haar. En ik vraag me af of ze niet iets meer had kunnen doen dan ze heeft gedaan om te kijken of het mis aan het gaan is. Had een beetje het idee dat ze niet zo blij met me was dat ik een co-assistent had geweigerd. Maar dat is mijn keus en ze zei dat ik eerlijk moest zijn.
Nou ja, we zullen zien hoe het loopt, de tijd zal het ons leren.
reacties (0)